شوهرم چند روز در هفته میره شهر دیگه سرکار اون موقع خیالم راحته ، به خانوادش هم قرار نیست جواب پس بدم ریز کارهامو بگم فقط من میترسم کسب تو دستم وسایل رو ببینه که دارم میبرم روستا چون مسیرش یه جای مشخصه و از جلو خونه ما رد میشه واسه همین میترسم
ای کاش رانندگی یاد بگیرم بهتر بتونم برونم تا راحت باشم وایه رفت و آمد
درسته ، نه مامانمم پیشش نیست ، ولی داییم میره سرکار بهش سرمیزنه چون بیشتر وقتا تو مکانیکی کار میکنه، خودمم میترسم به راه خلاف کشیده شه خدایی نکرده ولی چیکار کنیم چه من چه مامانم زنیم نمیتونیم بریم تو محیط مردونه که غرورش خرد شه داییم گاهی میره سر میزنه بهش ، راستش حتی نمیدونم چجوری مراقبش باشم اگه پسر بزرگ داشتین میتونین راهنماییم کنید؟
من پسر بزرگ ندارم اما خواهر زاده هام چه پسر چه دختر چون فاصله سنی کمی دارم باهاشون یه جوری رفیق هستم هر شب قبل خواب با همشون چت میکنم مثلا راجب کارشون درسها محیط کار مشکلات یه جورایی رفیق تا رلاشون عکس و قرارهای قایمکی همه چی شما هم فقط رفیق باش کنترل گر باشی قایم میکنه
آها آره اینجوری خوبه من خیلی از داداشم دور شدم از نظر احساسی از وقتی ازدواج کردم اصلا ازش خبر ندارم تو چه حالیه چیکار میکنه اونم مغرور شده هرچی بپرسم می‌پیچونه سرسری جواب میده منم درگیر زندگی شدم یادم رفته باهاش رفیق شم
نه عذاب وجدان ندارم فقط میترسم آبرومون بره
عذاب وجدان بخاطر این ندارم چون مادربزرگم با چه سختی مارو بزرگ کرده الان حقه که من تو آسایش غذامو بخورم خبر نداشته باشم که اون چطوری زندگی میکنه؟ یا برادرم که نه پدر دیده نه مادر الانم تو سختی زندگی بکنه من خودم عذاب وجدان میگیرم که من تو راحتی ام اونا اندازه من در آسایش نیستن
خدا فقط سلامتی و جیب پر پول به همه بده به خانواده منم همجنین
الهی آمین
اما همیشه حواست باشه درحالی که به فکرشون هستی و تلاش می کنی بهشون کمک کنی خواهشا اززندگی خودت غافل نشو باعث نشه اعصابت خوردباشه حتگالت غم بیش از حد داشته باشی که خدای نکرده به زندگیت و رابطه خودتو شوهرت آسیب بزنی چون اگر زندگی تو مشکل پیداکنه قطعا به اونا که کمک نکردی هیچ یک مشکل اضافه می شه ویک نگرانی
امیدوارم خداوند یکی مس از دیگری مشکلاتتون رو باشادی حل کنه
