اینکه شاغل بودی خیلی عالیه. کلا شاغل بودن مادر برخلاف تصور خیلیا رو بچه اثر مثبت میزاره به جای منفی. ولی همیشه سعی کن اجتماعی باشی و دوست داشته باشی تا بچه اتم یاد بگیره اجتماعی بودنو. نه مثل من و مادر و پدرم
امیدوارم عزیزم. ایشالله متقابلا تو هم خوب میشی
وایییی چقدر عالی. خیلی خوشحالم برات. واقعا تو کل زمان خوندن پیامت لبخند رو لبام بود. خیلی خوبه که اجازه میدی بچه اتم اظهار نظر کنه. حس اعتماد بنفس میگیره اینطوری
درسته تا وقتی سرکار میرفتم روحیم بهتر بود تا الان ک خونم
ماها ک منزوی بودیم اگ ی کار خوب تو شرایط خوب پیدا کنیم کمکمون میکنه .تنهایی خودش افسردگی میاره
الان مرتب بچمو میبرم پارک.خانه بازی .میخوام بزارمش مهد بیشتر با بچه ها باشه
خداروشکر بچم تا الان ک احتماعیه
میدونی قضیه اینه که وقتی فهمیدی حتی پدر و مادرت قاتلن یا روانین! اینکه باز سر این فکرا خودتو اذیت یا درگیر کنی بازم تقصیر خودته... کاش مسئولیت خودمونو قبول کنیم... ما نمیتونیم هیچکیو عوض کنیم🤷♀️میتونیم فقط رو زندگی خودمون متمرکز باشیم
خداروشکر که اینقدر به فکرشی. ایشالله یه پسر نمونه تحویل جامعه میدی
ولی ترو خدا به عنوان به مادر عاشق خودت باش تا بچه اتم یاد بگیره اینو. جلوش اصلا از خودت عیب نگیر. مثلا نگو شکمم فلانه. قدم بهمانه. جلوش بگو وای من مامانت چقدر خوشگله. چقدر من مهربونم. چقدر شجاعم و از اینا
چرا میشه رسید . من همین الانش موفقم و انشالله در آینده به اهداف بزرگ ترم هم میرسم جدی گفتم اینارو
بر. فرص مثال من الان کلی کار و چیز میز بلدم ، مثل بلد بودن فوتبال ، بسکتبال ، علاقه به تکنولوژی و مطالعه و کار در این زمینه ، درسم عالیه و نمراتم همش ۲۰ تقریبا میشه گفت ، تولید محتوا میکنم و کم‌کم اگه خدا بخواد معروف میشم ، تازه زندگی ام رو هم دوست دارم چون خیلی چیز ها رو که بخوام رو دارم ، و حتی خیلی از ادم های معروف که اینروز ها بهوجایی رسیدن درر کودکی وویا نوجوانی و جوانی زندگی خیلی بد و سختی داشتن و اصلا حتی خونداده ای نداشتن و خیلی بدبخت و بیچاره تر از اینا بودن ولی رسیدن به یه جایی و زندگیشون رو هم ساختن و اینکه اینم‌بگم‌من اونطوری هم محدود نشدم ولی باز تو یسری موقع ها یسری اتفاقات افتاده که واقعا خیلی بد بوده برام و محدودم کردم
ببین دعا میکردم الکی باشه تا اینکه تاپیکاتو خوندم. روانم اذیت شد واقعا
میدونم سخته. خیلیم سخته. من بخاطر اذیت هاشون بارها فکر فرار به سرم زد ولی نرفتم. گفتم میمونم و میسازم تا 18 سالم بشه برم دانشگاه. اگه نذاشتن برم اونوقت قانونی پیش میرم. میدونم سخته. خیلیم سخته. یه عالمه جرعت میخواد. دارم سعی میکنم جرعت جمع کنم. میشه تو هم همینکارو بکنی؟ سعی کن خودتو نجات بدی تا یه عمر حسرت نخوری عزیزدلم
