۱-فکر کردن بیش از حد در هر تعامل
۲-دوری از جمع
۳-عذرخواهی مکرر
۴-عدم بیان نظرات شخصی
۵-ترس از طرد شدن
۶-توافق در همه چیز
۷-پرهیز از تماس چشمی
منمممممم
منننن 😥
کمبود اعتماد بنفس ندارم اما از اینکه تو چشمای کسی نگاه کنم بدم میاد🙄
خیر
همیشه اینطور نیست
بیشتر نشونه هاشو دارم😕
فقط گزینه ۵🥲🥲🥲
همه ۷ گزینه رو دارم واقعا ها اعتماد بنفسم کمه از لحاظ ظاهری درسته حوری نیستم ولی خوبه معمولیم وقتی وارد جمع میشم خیلی خجالت میکشم حس میکنم لب و دهنم کجه
بچه که بودم مادرم مدام می‌گفت کاش فلان دوستت بچه من بود ، دختر فلانی از تو بهتره ، همکلاسیات از تو خیلی بهترن و... هیچ وقت هم نمیزاشت خودم چیزی رو انتخاب کنم، از خرید یه جوراب تا ازدواجم همه رو بهم تحمیل کرد، حالا با وجود لیسانس روانشناسی و ۲۱ سال سن، هنوز نمیتونم خودم برای خودم تصمیم بگیرم و همیشه فکر میکنم ، همه از من بهترن و وقتی دو نفر میخندن فکر میکنم منو مسخره میکنن و... ازتون خواهش میکنم اگه مادر شدین هیچ وقت با بچه تون این کارو نکنین💔
من همه شو دارمم☹️
راه حلی دارین؟
سالهاست تلاش میکنم، نمیشه ، وحشتناک اعتماد به نفسم کمه، باورت نمیشه دیروز یه زنه خورد به من ، ازش معذرت خواهی کردم😐 چراااا !! اون خورد به من!!! درکل ، یه احساسی تو ناخوداگاهم که میگه بقیه دارن تحملم میکنن، من اضافی ام ، من ضایه و داغونم، من زشتم، کسی دوست نداره کنارم باشه ، و... نمیزاره، البته کنار همسرم اینطور نیستم، خو واقعیم هستم ، شادم حالم خوبه، میدونم از عمق وجودش دوستم داره، و خیلی وقتا حمایتم میکنه، بهم میگه هرکی هرچی گفت جوابشو بده نترس من پشتتم، اما وقتی که پیشم نباشه، کلا دوباره میشم همون آدم قبلی، مجرد بودم ، بابام همین حسو میداد بهم ، اما الان اون حس حامی بودن و فقط همسرم بهم منتقل میکنه، بابام یه جورایی انگار از بابتم خیالش راحت شده.... به هر حال خسته شدم از کم رویی و سادگی
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
25 ثانیه پیش
25 ثانیه پیش
26 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
