من بچه اخر یه خانواده 6نفره ام 3تا داداش دارم که خب تفاوت سنیمون زیاده وقتی من بدنیا میام ما یه سرایداری داشتیم که به مامان من خیلی کمک میکرده و یه دختر یکساله داشته منم 7ماهه بدنیا اومده بودم خیلی ریزه پیزه بودم خیلی به مامانم کمک میکرده تا اینکه اون خونه نازنین ما رو ساختن من 2سالم بوده یه جایی ما اطراف تهران میخریم باباهم وقتی میبینه اینا تعدادشون زیاد و مورد اعتماد میبرتشون اونجا و میگه هم مراقب اینجا باشید هم زندگی کنید اینجا منم کوچولو بودم وقتی میرفتیم اونجا چون همسن نداشتم با اون دختر بچه بازی میکردم تا اینکه بزرگ شدیم جفتمون چون شرایط مالی نداشتن مدرسه نمیخواستن بفرستنش یکسال عقب افتاد ازمن اون باید کلاس مثلا 3ام میبود من اول من رفتم مدرسه و هرسال کتاب هامو نو نگه میداشتم که بدم به اون تا اینکه این دوست من و 15سالگی شوهر دادن من خیلی گریه میکردم براش مجبور شد با شوهرش برگردن به شهرشون من تنهای تنها شده بودم دیگه میرفتیم اونجا من براش کلی نامه مینوشتم و براش میفرستادن دوستم 18سالگی اومدن ایران یک دختر داشت تنها همدم من اون بود وهرش برای کار باز برگشت ولی اون برنگشت و ایران موند با بچش منم اخر هفته ها میرفتم پیشش و کلی از مدرسه و درس میگفتم باهم درد دل میکردیم اون از شوهرش و بچش میگفت و شاید ساعت ها تو بالکن میخوابیدیم و باهم خاطره بازی میکردیم و فارغ از دنیا تا من عاشق شدم رفتم بهش گفتم حوریه من عاشق شدم کلی دعوام کرد و اینا باهام قطع رابطه کرد منم بعد ازدواجم دیگه به اون ویلا نرفتم و کلا قطع رابطه کردیم حوریه تمام زندگی من بود تنها دوست من تنها همزبون من بود ولی من بخاطر یه ادم اشتباه دلش و شکستم امروز بعد از چندوقت رفتم ویلا بابام تا تنها باشم حوریه محلم نمیذاشت من رفتم تو حیاط تا من و دید سریع رفت تو اتاقشون خیلی دلتنگشم دلم میخواد باز مثل قبلنا بریم بالکن بخوابیم و حرف بزنیم اونم از دنیا برای من تعریف کنه
چیکارش کنم غرورمم نمیذاره برم منت کشی ولی این تنهایی داره روانیم میکنه😭
