من سه ساله درگیر پروسه کنکورم الان فارغ‌التحصیلم ولی کنکور میدم امسالم من ی تایمی ب بعد خیلی گوشه گیر و منزوی شدم خیلی تنها شدم خیلی بهم سخت گذشت به هرکاری دست زدم با پسرا حرف بزنم خودکشی کنم بخوابم خودزنی کنم اصلا نگم براتون چقدر بد بود این دوران مدرسمون ی روانشناس اورد منو اولین نفر فرستادن پیشش از بس حالم داغون بود بعد از چند جلسه منو ارجاع داد ب روانپزشک شرایط من خیلی سخت بود مامانم همش میگفت مگع تو میری چی میگی ک اینا گفتن بری دکتر مگه چته مگع چیکارته اون روزا با تموم خراب بودنش گذشت و من دارو درمانی داشتن اون مدت تا همین تیر ۴۰۲
ماه رمضون نمیخواستم روزه هام باطل بشع بخاطر کنکور روزمو میگرفتم ازنور شب تا صب بیدار بودم یک ماه ب عمین منوال گذشت الان هرکاری میکنم هر ترفندی رو خودم میرم نمیتونم خوابمو درست کنم مامانم میگ اینا اثرات اون داروهاست ک مغزتو پوچ کرده خواب ب چشمات نمیاد اینقدر از صب گفته ک حس عذاب وحدان داره خفم میکنه حالا نمیتونم بگم نه بخاطر شب بیداریای ماه پیشع چون گارد میگیره میگ دیدی دیدی مادر پدرت میگفتن دکتر و روانشناس و اینا ب درد نمیخوره حالا بکش حالا بخور دکتر چیع روانشناس چیه روانشناس نمازته نمازتو بخون روانی نمیشی شمارو ب هر دین و مذهبی ک هستین( اگ اومدین الان هیت بدین نظر ندین ک بدم نیاد همه چیو تو نماز میبنن و اینا اگ میخواین الان شماهم ته دلمو خالی کنید نظر ندین) فقط دلم سنگین شده بود ک کاش من سال کنکور میمیردم الان این همه حرف نمیشنیدم
