یادمه بچه که بودم یبار اومده بودم خونه مادربزرگم
اونجا چندتا دختر همسن خودم بود که ازین عروسک
باربی که چند دست لباس دارن داشتن
( شرایطشو نداشتیم من بخرم)
بعد منم بااونا هم بازی بودم همش ارزو میکردمو میگفتم کاش منم ازین عروسکا داشتم با حسرت بهشون نگا میکردم جوری که دوس داشتم یبار حداقل بدن من لباس واسه عروسک بپوشونم
نمیدونم چرا یهو بغض کردم گفتم بیا اینجا
تاپیکت خیلی حالمو خوب کرد چه خوب که همسر خوبی داری
خودش به سن نیست که وقتی بزرگی باید چیزای بزرگ هم برات بگیره
همینکه با یه عروسک دلتو شاد کرد هم خیلی خوبه
الهییی قربونت برمممم❤یکم دیربه دستت رسیده ولی هنوزم میشه باهاشون بازی کرد😊خداشوهرت روحفظ کنه ویه همبازیم برای باربی جون قسمتت کنه:)
چقدباکارهمسرت چشام قلبی شدددد
من قدیما واسه دخمل هام میگرفتم
غصه نخور... هر کسی یه جوری آرزو به دلش میمونه...
مثلا شوهرم با تولد مخالفه. مادرشوهرم هم متنفره.
منم میرفتم خونه داییم دخترش و فامیلای زنش بچه هاشون عروسک های خارجی داشتن لباس های قشنگ موهای طلایی به من نمیدادن بعدها متوجه شدن من چقدر دوست دارم با عروسکهاشون بازی کنم
میبردن زیر تخت هاشون پنهان میکردن
یادمه دیگه نرفتم تو اتاقشون ترسیدم بهم انگ دزدی بزنن 💔
