محصل هستی؟پس زیر ۱۸ سالته
ببین من درکت میکنم منم هم سن شما بودم خیلی مشکلات زیادتری داشتم
شرایط شماهم واقعا سخته وقتی به اینده نگاه میکنید و گرونی و تورم و استرس امتحان و کنکور و خانوده ای که شمارو درک نمیکنن و....
ولی عزیز دلم نسبت به خودت نامهربون نباش، بهترین ورژن خودت بودی، آیا چاره دیگه هم داشتی جز این راهی که اومدی؟ قطعا نه
خودتو سرزنش نکن...
شاید این مشکلاتی که شما داری هرکس دیگه ای داشت دووم نمیاورد ولی تو... به خودت افتخار کن که از پسش، بر اومدی
می خوام یه چیزیو بهت بگم ک خودتم میدونی ، دنیا همیشه آفتابی و رنگین کمونی نیست ، جای خیلی بد و کثیفیه ، و براش اهمیتی نداره ک تو چقدر سرسختی ، تورو به زانو درمیاره ، و اگه بهش اجازه بدی تورو همیشه اونجا نگه میداره ، من ، تو یا هیچکس دیگه ای به بدیه زندگی بهت ضربه نمیزنه ولی مهم نیست ک چقد بهت ضربه میزنه ، مهم اینه چقد میتونی ضربه بخوری و هنوز به حرکتت ادامه بدی ، چقد میتونی تحمل کنی و ادامه بدی ، برنده شدن اینطوری بدست میاد ، حالا اگه میدونی ارزشت چقدره پس برو اون بیرون و بدستش بیار ، ولی باید اماده باشی اون ضربات رو تحمل کنی ، نه که انگشتتو به سمت دیگران بگیری و بگی ، تو به جایی نرسیدی بخاطر این ، اون یا هرکس دیگه ای ، ترسو ها اینکارو میکنن و اون تو نیستی
تو بهتر از این حرفایی ♥
خودت رو اذیت نکن.نترس.فکر هم نکن.تهش بلاخره یک چیزی میشه دیگه.درست می شه.بهتر میشه.یک کاری می کنی .غصه الکی نخور؛فایده نداره .فکر کردن و اذیت شدن و ترسیدن و غصه خوردن هیچ فایده ای نداره.قدم بزن.بهتر می شی.همه آدما در همین لحظه از موضوعی رنج میبرنمیبرن و تو تنها نیستی
باید خیلی قوی باشی
هنوز خیلی از کارها مونده که نکردی
خیلی ذوق ها مونده که نداشتی
خیلی قهقهه ها مونده که نزدی
باید خیلی امید داشته باشی
به اینکه خزون زندگی تموم میشه
و تو بهار باز جوونه میزنه و رشد میکنه
عزیزم
امید داشته باش تو هنوز راهِ طولانی رو باید بری
