بقیع ای علم اهل بیت نور سلام
به بارگاه رفیع ات ز راه دور سلام
سلام برتو و بر زائران گریانت
سلام بر تو و بر گرد و خاک ایوانت
به غربت تو امامِ زمان پریشان است
فدای این حرمی که باخاک یکسان است
چقدر خاک بقیع بی قرارداری تو
چقدر خاطرهٔ گریه دار داری تو
نشسته ایم که باغصه تو گریه کنیم
بخوان تو روضه، که با روضه تو گریه کنیم
چقدر فاطمه پیش تو آه و زاری کرد
چقدر در غمِ مظلوم بی قراری کرد
غمی که فاطمه از مرتضی نهان می کرد
کنار تو که می آمد کمی بیان می کرد
خمیده راه می آمد ز دیده دُر می سُفت
شنیده ام که برای تو درد دل می گفت
شنیده ام به شرارِ ثقیفه باد زدند
شنیده ام سر زهرای خسته داد زدند
شنیده ام که کشیدن دست مولا را
شنیده ام که شکستند دست زهرا را
شنیده ام که ماه رُخش نشانه زدند
به دست و صورت و پهلو تازیانه زدند
شنیده ام که شرر بر سرای یار زدند
لگد به پهلوی بانوی باردار زدند
شنیده ام تو هم شنیده ای آن آه آتشین را
صدای ناله ی یا فضةُ خُذینی را
شنیده‌ام کسی راه را به فاطمه بست
بقیع! درسته شنیده ام که گوشواره شکست!؟
بقیع غم خرابی تو کشت شیعه را اما
خرابی تو کجا و خیام کرب و بلا
حرم کجا و نوامیس و آه و ناله کجا؟
حرم کجا وغم دختر سه ساله کجا؟
حرم کجا و اهانت به آن جلیله کجا؟
حرم کجا و شرر به چادر عقیله کجا؟
حرم کجا و سُمِ مرکب و عزیز خدا
حرم کجا و تن پاک سید الشهداء
حرم کجا بدن طفل نازدانه کجا
عزیز کردهٔ ارباب و تازیانه کجا
حرم کجا و حرم الله و چشم هرزه کجا
حرم کجا و سر صاحب حرم به نیزه کجا
حرم کجا سر صاحب علم به دست طبیب
آخ سر حسین کجا و چوب خیزران یزید
تا بوده و هست درد و غم باشد، آه
داغی به دل اهل کرم باشد، آه
ای شهر مدينه! بی‌وفايی تا کی؟
کی ديده «کريم» بی‌حرم باشد، آه
✍🏻 یوسف_رحیمی#
