۲۱ سالمه دانشجوی پزشکییَم
مامانم یه دوست داره دخترش تو آزاد یه رشته خیلی بدتر میخونه هیچ هنر خاصی هم نداره
طبیعیه زمانش زیاد باشه و به مامانشم کمک کنه تو کار خونه
منِ بدبخت زودتر از ساعت ۷ ۸ شب نمیام خونه بخاطر درس و امتحان و وقتی هم میام باید چندین بار این حرفو بشنوم که کاش دختر منم مثل دختر فلانی بود
بچگی اونقدرررر منو با اون مقایسه کرده تنها چیزی که ندارم اعتماد به نفسه
خودش میگف اون قبول میشد و تو نه سکته میکردم
الانم میگه کاش توئم مث دختر اون بودی
برو تاپیک امروز منو بخون
مامانم خیلی اذیتم میکنه
همه مامانا همینن فکر نکن تنهایی
چه حرفیه. متاسفم برات
عادی نشده دیگه برات؟
واسه من که عادی شده
حتما مامان دختره زیاد از دخترش جلو مامانت تعریف میکنه
با تک تک سلولای بدنم درکت میکنم
منم تیزهوشان میخونم بخاطر امتحانام وقت کار خونه رو ندارم
اینقدر سر کار خونه دعوا شده و بچه های بقیه رو زده تو سر من که واقعا خیلی وقتا دلم میخواد زودتر از این خونه کوفتی نجات پیدا کنم
جالب اینجاست بقیه مادرا که منو میبینن به بچه هاشون منو نشون میدن که مثل من باشه درس بخونه! بعد مامانم خودم کتابامو پاره کرد چون یه بار گفت بیا کمکم گفتم امتحان دارم
نه عادی نمیشه
از بس خوردم کرده سلامت روانم نابود شده
هر چی ذره ذره سعی میکنم مثل یه آدم نرمال خودمو دوست داشته باشم با چند جمله گند میزنه به همه زحماتم
دوست دارم دور شم ازش و برم یه شهر دیگه
در این حد عصبیم میکنه
به هر حال مامانت از تو نباید هیچ انتظاری داشته باشه اگه اینده تو براش مهم باشه چون پزشکی باید درس بخونی،بعدم به نظر من باید به وجودت افتخارم کنه که پزشک یه مملکتی
من اگه پزشکی میخوندم مامان بابام میزاشتنم رو سرشون حلوا حلوام میکردن😂اصلا غصه نخور فردا پسفردا که دوبار تو فامیل پزتو داد دید چقدر باعث افتخاری واسش دیگه کوتاه میاد
