بعد ۶ماه قصه و حالخرابی و بعدش اینکه اوکی شدیم دونستم یه لا.شیه که با همه در ارتباط بوده
دونستم که فقط ته دلش یذره دوسم داشته و حسی نداشته
انقد از شب بیداری و قصه خوردن و گریه زیر چشام گود شده
صورتم لاغر شده
میدونم یروزی فرق منو با بقیه میفهمه که دیگه دیره
چه مدت طول میکشه از یادم بره
الان تنفر دارم ازش ولی یهو گریم میگیره
هرجای این شهر کوفتی میرم یه خاطره ازش هست
التماسش کردم که نرو ولی رفت
فراموش شدنی در کار نیست
اما به مرور زمان خیلی کم رنگ میشه و حالت بهتر میشه
قصه تو مثل منه با این تفاوت که اون التماس من کرد که نرم😉
منم یسال گذشته
اوایل خیلی سختم بود خودمو به درو دیوار میزدم برگردیم
الانم ته دلم میخوادش ولی خب کمتر
انگار خوبیاش همراه با بدیاش دارن فراموش میشن
هیچوقت فراموشش نمیکنی اونم هیچوقت حسرت از دست دادن تو رو نمیخوره. قانون ننوشته ی دنیا همینه. باهاش کنار بیا. یکیو جایگزینش کن که لیاقت عشقتو داشته باشه
منم الان بیرون بودم تمام جاهایی که باهاش بیرون رفتمو دیدم قلبم داره مچالهههه میشه
