من توی یه خانواده نسبتا ضعیف به دنیا اومدم.
چندسال اول عمرم به آوارگی و مستاجری و حتی زندگی توی یه اتاق بدون هیچ وسیله توی خونه مادربزرگم گذشت.
یعنی اینطور که آشپزخونمون با مادربزرگه یکی بود و ما هیچ وسیله نداشتیم.
مامانم هم که صدل ازش در نمیومد. تنها چیزی که از بچگیم از مادرم یادمه له شدنش زیر کتکای بابامه و کشمکشاشون و تا پای طلاق رفتناشون.
اوضاع به همین منوال گذشت.
من همیشه آرزوی یه خونه داشتم. یه خونه امن.
چیزی که هنوز برام آرزو و رویاست
گذشت و از سوم چهارم ابتدایی استارت چاقی من زده شد.
وزنم شروع کرد به زیاد شذن نسبت به همسنا و مورد تمسخر قرار گزفتنا شروع شد و من با این شرم نسبت به بدنم بزرگ شدم.
لایک کن بخونم
لایک
من بزرگ شدم و این چاقیه هم همراهم اومذ.
و چهره ای که همیشه نسبت به باقی دخترا کلی عقب بود.
و بابت این چهره چقدر توسط بابام تحقیر میشدم همیشه.
حتی یادمه یه بار گفت هیچ پسری تف هم کف دستت نمیندازه.
کلا هیچ وقت محبت نمیدیدم. هیچ وقت دوست داشته نمیشدم
هیچ وقت حتی دوستام منو اولویت نمیدونستن
ادامه
الان هرکیو میبینی که مدتهاست ندیدی طرز فکرو ایمان واعتقادوپوشش همه چیش عوض شده
همیشه روزام به سختی میگذشت
هیچ وقت زندگی نرمالی نداشتم
همیشه تو ترس و دلهره و‌شرم بودم
اصه بگم که تو این حین و بین سر و کله یه زن دیگه تو زندگی بابام پیدا شد.
و یه جوری پیش رفت که ما شدیم خانواده دوم بابام و اون شد اولی
بابام میره گونی گونی گردو و مواد خوراکی میخره و میبره خونه اون
اما یخچال خونه خالیه
ماشین انداخته زیر پاش
و خدا میدونه چندین میلیارد پول ریخته به پاش
در حالیکه اگه وارد خونه ما بشی تصور میکنی نون شب نداریم اونقدر همه چی کهنس.
چهار تا فرش داریم از این قدیمیا
واسه ۲۲ سال پیشه که خریدیم
و اینکه من بخاطر خجالتی بودن و ضعف شخصیتی و زشت و چاق بودن هیچ وقت عشق رو تجربه نکردم.
البته عشق یه طرفه رو چرا.
عشق یه طرفه ای که اگه همینجا هم بیام ازش بنویسم خیلیا میان بابتش بهم توهین میکنن و بهم میگن بی عزت نفس
عزیزم میدونم سخته... ولی یه رژیم بگیر... حداقل نمیتونی، وعده های غذاییتو کم کن
اینا فقط یه تغرییف تیتروار بود
نگفتم از کتکایی که خودم خوردم
از تحقیرایی که شدم
اونم به دست کی...
پدر که باید منبع عشق باشه
واقعا دیگه مغزم به زندگی کردن نمیکشه
از آدما بدم میاد
حس میکنم همشون به چشم یه پخمه نگاهم میکنن
از اونا و از خودم متنفرم
فکر نگاهای سرد و پر از نفرت اون پسر وقتی رهام کرد ولم نمیکنه 😔😔😔😔😔😔😔😔😔
آخه
خدایا مگه من آدم نبودم؟
مگه بندت نبودم که همه جا سنگینی نگاه بقیه رو تحمل کردم؟
مگه من بندت نبودم که همیشه مسخره شدم و شکستم؟
مگه من بندت نبودم که به خاطر عشق اون همه تحقیر شدم؟
چرا سختیای زندگیمو هیچ وقت جبران نکردی؟
می دونم عزیزم داستان تلخی داری
اینو‌خواهرانه میگم یه وقت وارد رابطه با جنس مخالف نشی که زندگیت از اینی که خست بدتر میشه
