شوهر من فردی عصبی ک کنترل اعصابشو نداره من هیچ وقت نمیتونم ناراحتی هامو بگم یا انتقاد ازش کنم چون اغا کنترلشو از دست میده حیلی سختی کشیدم پنج سال باهاش زندگی کردم عوض نشد خانوادش و خودش خیلی بهم بی احترامی کردن هیچ وقت پشتم نبود طرفداری خانوادشو میکرد همیشه اینقدر سرم داد میزد حتی نمیزاشت حرف بزنم تا ادم استرسی شدم ک موقع اعصببانیتش ازش میترسم و دچار تشنج میشم پنج سال کنار مادرش تو ی خونه بودم و عرضه نداشت خونه جدا برام بگیره ی دختر چهار ساله ازش دارم ولی بعد پنج سال اولین بار ک اومدم خونه پدرم و همه چی رو گفتم اونا هم گفتن نمیزاریم دیگه برگردی باید طلاقتو بگیری
همدردیم
بایدبری مشاوره
باحرفی که اینجازده میشه برای زندگیت تصمیم نگیر
ماازتمام زوایای زندگیت خبرنداریم
شاید من چون ازدواج نکردم و تجربه ندارم اینطوری فکر میکنم به نظر من حالا به هر علتی پایه های زندگی اونقدر لق شده که یکی از طرفین به طلاق حتی فکر کنن فاتحه اون زندگی رو باید خوند اون کنار هم موندن که بعد از صحبت درباره طلاق اتفاق میفته به نظرم ارزش نداره
الان عصبانی هستی. یه مقدار که گذشت و آرومتر شدی. فکر کن ببین چه حُسنایی توی رفتار و روابط و اخلاقش داشته.
اونوقت سبک سنگین کن و ببیو موندن با ایشون بهتره یا جدا شدن.
بچه هم مهمه
ولی یه بچه واسه سالم موندن به محیط امن و آروم و پدر و مادر سالم نیاز داره
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
49 ثانیه پیش
52 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
