داشته هام دستاورد هام به نظرم کم میان
هنرم دانشم حتی شغلم همه به نظرم کوچیکن
انگار تنها چیزی که توی سرم پررنگه پشت کنکور بودنمه💔
با فکر این که همکلاسیم با سهمیه ۲۵ درصد سال سوم پزشکی رو هم تموم کرد و من هنوز دارم دبیرستان رو مرور می کنم بغضم می گیره
یا اون بچه پولداری که باباش شاسی بلند داشت آخرین تراز قلمچیش هفته قبل کنکور زیر چهار هزار بود و نمی دونم با چه معجزه ای سال اول دندون دراومد!!!
و رفیق خودم که پول داشت و ترکیه پذیرش گرفت دارو بخونه (البته این یکی نوش جونش افتخار می کنم بهش)
زندگیم این روزا بوی مرگ می ده
انگار چند ساعت میدوم ولی فقط یک سانتی متر جا به جا می شم و اگر تلاش نکنم هزار قدم به عقب بر می گردم
آرزو هایی که من به خاطرشون زندگی می کردم از دستم سر خوردن و حالا با حسرت باید از پشت شیشه نگاهشون کنم
ولی هنوزم می گم خودم این خاک رو روی کاسه سرم ریختم و آرزو هامو زنده به گور کردم
هیچ کس مقصر نیست خودم کردم...
من آینده تو حالت چه طوره؟💔
پ.ن: اینو برای خودم نوشته بودم ولی به خاطر یه کاربر بی ادب که توهین کرده بود مجبور شدم حذف کنم و دوباره بنویسم
فقط باشه یادگاری برای بعد از قبولیم انشاالله😊🩷💛🪻
