درکل بچه های خوبی دارم دلسوز و کاری و مهربون
ولی چون کمال گرا هستم خیلی سخت میگیرم
مثلا پسر بزرگم از ۴ سالگی خوندن نوشتن بلد بود چون باهم کار میکردیم تو اداب هم همه چیو رعایت میکنه
ولی چیزی ک اذیتم میکنه اداب معاشرته ک خوب چون ما زیاد خونه هستیم بچه های خجالتی هستن مثلا هرجا میریم باید بگم رفتید تو به همه سلام کنید دست بدید به اقایون کسی چیزی بهتون میده تشکر کنید ولی چه کنم ک تا یکی باهاشون حرف میزنه پشت منو پدرشون قایم میشن
بزرگه یکم لجبازه ک خوب من قانون سختی دارم مثلا پون اپارتمانیم اگه سر و صدا از یه حدی بالا بره اونی ک سر و صدا کرده باید بشینه اجازه بازی نداره