من دوست دارم اختیاری ب بقیه خوبی کنم ولی خودشون بگن نه (چون بنظرم اولا پرو میشن ک ب حرفشون گوش دادم دوما پرتوقع و عادت میکنن هی درخواست کنن ک منم عمل کنم دوما ارزش کارم میاد پایین چون شاید بگن خودمون خواستیم ک انجام داد)
مثلا
چند روز پیش با خانواده خواهرشوهرم رفتیم گردش و تا غروب کوه و دشت بودیم
موقع برگشت تصميم داشتم شام ببرمشون خونه خودمون و ب شوهرمم گفتم نمیزارم شام برن بیان خونه خودمون دور هم شام بخوریم اونم گفت باشه
ی جا تو راه هردو نگه داشتیم آبی چیزی بخوریم تا پیاده شدم بچه خواهر شوهرم ک یانزده سالشه اومد گفت زن دایی توراخدا شام دعوتمون کن بیایم خونتون
منم گفتم باشه خودمم همین قصد و داشتم و...
ولی بعدش ب مادرش اینا زیاد اصرار نکردم (چون بچش گفته بود دیگه دوست نداشتم بیان، ب دلایلی ک بالا گفتم)
پشیمونم نیستم
نظرتون چیه
