من ی رفیق دارم همه جوره واسش سنگ تموم میزارم خدایی هر چی لازم داشته پول هر چی دادم نداشتم قرض کردم دادم پس هم نگرفتم وابستش بودم آخه دلیل وابستگیمم تنهاییم بوده در حد توانم کمک کردم خودش می‌گفت نمتونم خوبیاتو جبران کنم چند سال رفیقیم هر سری من کارش داشتم زنگ زدم گفت خواب بودم متوجه نشدم پیام ک بهش میدم بعد دو روز جواب میده مریض هس من از اون باز مریض تر ولی همیشه پایه سختیاش بودم قستاش عقب افتاده من دادم واسه خونش خرید کردم ولی اون حتی حازر نیس جواب پیام بده همیشه ام گفته من نفهمیدم سردرد بودم گوشی دست بچه ام بوده اگ من بیست تا پیام بدم اون یدونه دیشب اتفاق خیلی بدی افتاد ازش کمک خواستم طبق معمول کمک نکرد گفتم چرا تو اینجوری هستی من بخاطر تو هر کار میکنم نداشته باشم غرض میکنم واسه خوشحالیت همه کار میکنم ولی تو چی اینو گفتم ب دل گرف گفت منت میزاری هر چی دادی پس میدم بین اون بیست تا پیام ک یدونش جواب میداد اونم نمی‌ده بخدا شاید کسیو ندارم خواهرانه کنارم باشه شاید واسه همین وابستش شدم گفتم شب قدر امشب ازش دل بکنم خب باز میگم من نباید اینجوری حرف میزدم رفتم خونش معذرت خواهی بهش گفتم گوووه خوردم بازم قهره کاش آدم وابسته نباشه گاهی میگم اگه مامان بابام پیشم بودم اینجوری وابسته غریبه نمی‌شدم چیکار کنم راه هلی برام بزارید لطفا
اویزون بودن بده، اونم اذیت میکنی، رها کن عزیز
ببخشید ها اما اسم این حماقت محض هست
از ماست که بر ماست
منم اگر دوستم آنقدر خودشو تحقیر واقعا حالمو بد می‌کنه و ازش دوری میکنم
این دلایل شما هم قابل توجیه نیست و عذر بدتر از گناهه
از قدیم گفتن واسه کسی بمیر که برات تب کنه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
