ببرون بودیم داشتیم میرفتیم خونه که لباس عوض کنم بازم قرار بود بریم جایی به شوهرم گفتم دلم معجون میخپاد گفت باشع میخرم نخرید رفتیم خونه لباسامو پوشیدم رفتیم مهمونی گفتم حتما رفتنی میخره بازم بهش گفتم گفت باشه برگشتنی خونه برگشتنی هم نخرید💔
خیلی ناراحتم چقدر براش کم اهمیتم💔
خیلی براش کم اهمیتی
بنظرم طلاق بگیر💔😑
یادش رفته عزیزم
این ناراحتی فقط در یک صورت میتونه معنی داشته باشه اونم تحت تاثیر هورمون های بارداری باشی و ویار معجون کرده باشی وگرنه این نتیجه گیری که بهم اهمیت نمی‌ده زیادی بی معنیه
هر دلیلی ممکنه داشته باشه شاید پول نداره شاید مهمونی رفتین وقت نبوده شاید میدونسته توی مهمونی پذیرایی سنگین میشه معجون جلوی غذا رو میگیره شاید یادش رفته شاید توی مودش نبوده و میخواسته یه موقع بهتر بخره و یا هر چیز دیگه که از نظر خودش منطقی بوده
این بی مزه بازی ها رو ول کنین خواهشاً
پول نداشت میتونست بگه و خانم رو منتظر نذاره
و دلایل دیگه ای که میفرمایید از نظر خودش منطقی بوده مگه برای بچه اش میخواسته بخره که نظر خودش رو اعمال کرده؟ صد البته من شخصا منتظر نمیشم یکی برام چیزی بخره خیلی راحت و جدی میگم بزن کنار خرید دارم میرم میخرم میام
دلایل باید توی گفتگو مطرح و حل بشن گفتگو رو کی باید ایجاد میکرد؟ کسی که مشکل داره با موضوع یعنی استارتر
گفتم از نظر خودش منطقی بوده گفتم خوبه که دلیل نگفته ؟
حرف اینجاست آدم یه رفتاری از طرف مقابل میبینه نباید تفسیر بیمارگونه که از عزت نفس پایین خودش نشأت میگیره روی موضوع سوار کنه باید بتونه از دید طرف مقابل هم به موضوع نگاه کنه و فضا برای انعطاف رفتار توی رابطه بذاره اسم این کار همدلیه ، اولین و بنیادی ترین مهارت توی ایجاد یک رابطه موثر
همدلی یعنی من احساست رو درک میکنم ولی ممکنه با نظرت مخالف باشم
تحلیل اینکه منو دوست نداره و بی اهمیته و تریپ افسردگی برداشتن کجا و گفتگو و تعامل در مورد موضوع و ایجاد یه مرز برای مدل رفتاری و خواسته ها کجا؟
رفتار کودکانه و نابالغ اینه که من نوعی فرصت خطا به طرف مقابل نمیدم ، کوچکترین رفتار متناقض با خواسته م میبینم فرض رو بر این بذارم که آدمی که جلومه توی دوست داشتنش ناخالصی هست
رفتار هیجانی و عصبانی مثل سریع پیاده شدن و معجون خریدن نشون بدم یا احساس منفی سوار موضوع کنم بشینم غصه بخورم چرا فلانی نسبت به من بی اهمیته
رفتار بالغانه توی این موقعیت این بود که می‌گفت فلانی می‌دونم ممکنه دلایل خودتو داشته باشی برای اینکه چند بار موقعیت پیش اومد ولی معجون نخریدی ولی من الان واقعا هوس معجون کردم به نظرت چه راهی وجود داره که هر دو نفرمون راضی باشیم ؟ گفتگو ایجاد میشد اگر در حد فراموشی بود که همون لحظه ترمز میزد اگر نه دلایل نخریدن مطرح میشد
در مورد یک موقعیت مناسب برای خرید معجون صحبت میشد و توی نتیجه ای که هر دو نفر رو هشتاد درصد راضی نگه داره توافق ایجاد میشد
بدون کوچکترین تنش و حس منفی ای موضوع به این سادگی در لحظه مدیریت میشد
بعد هم میتونه توی موقعیت مناسب و سر فرصت ، در مورد اینکه توجه ویژه به نیازی که مطرح میکنم برام کد محبتی هست و اسمش رو محبت میذارم صحبت کنه
و به همسرش این مرز احساسی خودش رو نشون بده و یک بار برای همیشه موضوعی که ناراحتش می‌کنه رو حل کنه
خریدن یه معجون هزینه مالی ای نداره راحت میگی میرم میخرم ولی مسأله بزرگتر باشه چی ؟ اگر خیلی دلت بخواد یه دوره پنجاه یا صد میلیونی میلیونی شرکت کنی که تا آخر هفته فقط وقت ثبت نام با تخفیفش هست و در لحظه انقدر توی حسابت نیست هم با همین فرمون میشه پیش رفت ؟ به جای اینکه روی شوهرت حساب باز کنی میری از غریبه قرض میگیری ؟
گاهی اوقات آدم یه موضوع کلی رو با مثال های ساده توی بستر زندگی حل می‌کنه بقیه موارد هم دومینو وار حل میشن و لول رابطه می‌ره بالا
ضمن اینکه خیلی اوقات بحث اصلا پولش نیست بحث حتی هوس جسمی هم نیست ، آدم اون لذت دو نفره معجون خوردن رو میخواد
میشه آدم بپره بره معجون بخره ولی لذتش با وقتی که میخواستی دو نفره انجامش بدی برابره ؟
من به شخصه ترجیح میدم برای هر موضوع هرچند ساده یک بار زمان بذارم اینطوری هر موضوعی که برام آزار دهنده ست تکرار نمیشه هزینه روانی هم برامون نداره
