سلام. این متن رو جایی یه عزیزی از دوستان نوشته که برام جالب بود شماهم بخونین.
عرض سلام دارم خدمت هم دوره ای ها و اساتید عزیز و گرانقدر. در رابطه با مشکلی که دوست خوبم آقای... مطرح کردند، یک مساله ای رو اجازه میخوام کوتاه خدمتتان عرض کنم.
متاسفانه تحت تاثیر مستقیم و غیرمستقیم برنامه های دشمنان بشریت برای زدن خانواده و بخصوص مادر، بعضی از عزیزان در فضای مجازی نظراتی اظهار می‌کنن که درست نیست. البته متوجهم که ناراحتی از پدر و مادر خیلی سخته اما احترام به پدرومادر واجبه و موضوعیت خاص داره.
داستان حضرت ابراهیم علیه السلام تو قرآن و عمویشان که سرپرست ایشان و در حکم پدر بود و کفر می ورزید و اذیت هایی که میکرد و رفتار کریمانه حضرت ابراهیم رو ببینید. مکالماتشون رو ببینید. تازه ناپدری!
داستان رفتار سیدهاشم حداد رو با مادرزنش که ظلم میکرده حتما ببینید. تازه مادرزن!
این متن رو هم فکرنکنین کسی نوشته که همیشه خیلی احترام گذاشته نه متاسفانه سر یه مسائلی رابطه بنده و والدین عزیزم هم مخدوش شده اما خالقی که این جهان رو آفریده بر این مبنا آفریده. حالا ما جور دیگه ای فکرکنیم و بگیم چیزی در حقیقت عوض نمیشه فقط خودمون به مسیر غلط می‌ریم و دیگران رو هم گمراه میکنیم.
حالا امیدوارم با نوشتن و خوندن این متن همه در مسیر جبران قرار بگیریم. هرچند از مساله ای حق داشتیم دلخور باشیم ولی این غلطه که اگر ناراضی بودیم از پدر و مادر، ناراضیشون کنیم. خدایی که جهان هستی رو آفریده حق پدر و مادر بر فرزند رو خیلی بیشتر از حق فرزند بر اونها قرار داده. به حکمتش سر فرود بیاریم. خداوند در قرآن کریم میفرماید: عسی ان تکرهوا شیئا و هو خیر لکم. ای بسا از چیزی اکراه داشته باشی و آن برایت خیر باشد.
فرصتها رو دریابیم.
