توی فامیلای ما هم پدر مادراشون از پدر و مادرم بلندترن هم دختراشون از من بلندترن هم پسراشون از داداشام بلندترن. البته با اینکه به خیلی از دخترای فامیل حسودی میکنم (نه فقط قد و اندامشون کلا خونه زندگیشون) ولی هنوزم معتقدم من ارزش خودمو دارم و خودم به زندگی خودم معنی میدم. با این حال برادر بزرگترم یه دو سه سالی میشه تا عید میاد و دید و بازدیدها شروع میشه گوشه گیر میشه و با فامیل صحبت نمیکنه طوریکه دیشب عموم اینا اینجا بودن گفتن این چرا اینطوری شده اینقدر عزلت نشین و خشک و ساکت و... 🙄😔 بارها باهاش صحبت کردم گفتم فراموشش کن این مسئله هیچیش دست تو نیست که غصه میخوری ولی بی فایده است ظاهراً. دیشب با دخترعموهام که داشتیم صحبت میکردیم کنار آشپزخونه اومد آب بخوره از اتاقش اومد بیرون دیدمش برای اینکه روحیه اش باز بشه گفتم بیا بشین داریم از خاطرات محله قدیم مون صحبت میکنیم اصلا بهم توجه نکرد و نگاهم هم نکرد و دوباره رفت تو اتاقش. بعد رفتم داخل اتاق باهاش حرف که زدم گفت اون دو تا (دخترعموهام) قدشون از من بهتره افسرده میشم دوست نداشتم حتی برای شام بیام سر سفره بشینم مجبور شدم. ممکنه این تاثیر بدی روی آینده اش بذاره؟ تو رو خدا بهم بگین و راهنماییم کنین نگران داداشم هستم 🙁😨
پدرم ۱۷۱ مادرم ۱۵۹ من ۱۶۴ برادر بزرگترم ۱۷۳ برادر کوچکترم ۱۷۶ هست. اون دو تا دختر عموم نمیدونم دقیقا ولی باید حدودای ۱۷۵ اینا باشن. فامیلامون قداشونم در کمترین حالت متوسط بلنده تو چشمون میاد بارها به من و برادرام هم متلک قد و لاغریمون رو انداختن ما هر سال عید داریم اینا رو تحمل میکنیم متاسفانه 😔😓
