امام زمان عليه‌السلام در انحصار هيچ صنف، گروه، طايفه و حتي مذهبي نيست. متعلق به همه‌ي بشريت است. فيض آن حضرت به فقير و غني، عالم و جاهل، نيكوكار و گناهكار و حتي غير مسلمانان نيز مي‌رسد. او منشي و دربان ندارد.
هر وقت اراده كني، هرگاه دلت از همه جا و همه‌كس بگيرد، در هر زمان، بدون وقت و هم‌آهنگي قبلي و بي‌واسطه مي‌تواني با امام عصر عليه‌السلام ارتباط برقرار كني. كافي است يك «يا صاحب‌الزمان» بگويي.
اگرچه برابر گوش‌هامان ديوار كشيده و خود را از شنيدن صداي دلنشينش محروم كرده‌ايم، آقا جواب ما را خواهد داد. هر چند جلوي ديدگانمان پرده افكنده و از تماشاي جمال دلربايش محروم‌ايم، او ما را مي‌بيند.
نگو: من كجا و امام زمان (ع) كجا؟ هيچ شده است به خاطر برخي اشتباهات از پدر يا مادر خويش گريزان باشي؟ آن عزيز از پدر مهربان‌تر است و از مادر دلسوزتر؛
تك تك ما را همچون فرزندارن دل‌بند خويش دوست دارد ...
