دیروز ما تازه از سفر برگشتیم خسته بودم، بعد صبحشم با مامانم دعوام شده بود و کلی حرف بهم زده بود اعصابم خورد بود و کلی گریه کرده بودم بعد شوهرم ازم درخواست.. کرد منم اعصابم خورد بود و با عصبانیت گفتم به انسان بودنت دارم شک میکنم وضعیت منو نمیبینی قبول دارم حرفم بد بود، بعد گفت ما یک ساله ازدواج کردیم هرروز خدا تو وضعت اینه خونوادت گند زدن تو اعصابت و تو میای گند میزنی به اعصاب من و با من بدرفتاری میکنی به من محبت نمیکنی با من نمی خوابی. هرروز گریه میکنی، دیگه داره حالم از زندگیمون بهم میخوره، من عاشقت بودم ولی وقتی میبینم الویت زندگیمون نیستم و تو احترامی برای من قائل نیستی منم گاهی فکر میکنم تعهدم بهت بی معنیه، همین الان اگر اراده کنم موقعیتشو دارم با چند نفر باشم، داری خستم میکنی و کلی حرف دیگه، منم گفتم من همیشه تو زندگیم بدبخت بودم نبودن توام روش. گریه میکردم نفسم بالا نمیومد ولی هیچ تلاشی برای اروم کردن من نکرد
زنگ بزنم ببینم کجاست؟ یا بهش فضا بدم.
براش نهار مورد علاقشو دارم درست میکنم بهش پیام بدم بگم؟
چجوری عذرخواهی کنم؟
