من یه غلطی کردم چند تا از کارای مادرشوهرم رو به خواهرم و مادرم گفتم
همش تو هر بحثی یاد ا‌وری میکنن مادرشوهرت فلان کرد خواهرشوهرت بسان کرد
ذهنم رو آشفته میکنن
.چند بارم گفتم بسه خسته شدم
اینم هست
ولی خب همه میدونن بچه دار نشدنم از نخواستن نبود
دلم میخواد کلا جمع کنم از این شهر نه
از این کشور برم دیگه هیچ کس و نبینم
خواهرم حسادت زندگیم رو میکنه
مادرم وقتی محبت کردن همسرم به من رو میبینه با حسرت نگاه میکنه
نتیجه‌گیری ؛هیچ حرفی رو به کسی نگیم
یاد نمیدم دردودل با کسی کرده باشم
با هیچ کس...
ولی همه باهام دردودل میکنن خواهریام مامانم دخترخاله وعمه وعمو ودوستام
و هیچ وقت یاد ندارم که از درددلاشون به کسی یا حتی خودشون یادآوری کنم
به قول یاس
یاد گرفتم که از همه دورم آتو جمع کنم تبدیل به اسلحه کنم
درد دلاشونو بشنوم و وقت دعوا همون درد دلاشونو مسخره کنم
دردودل هام تبدیل ب نقطه ضعفم مقابل ی فرد بود بعد اون چند سالیه با کسی دردودل نمیکنم حتی مادرم یا خواهرم هیچ کدوم بیشتر وقتا اهنگ گوش میدم دردامو ب خودم میگم یا تو فضای مجازی میچرخم فیلم میبینم یادم بره
بله عزیزم
پدر من خیلی سرد و بی احساسه
برعکس شوهر من بسیار رمانتیک
شوهرم که خبر نداره همیشه پیش مامانم با من خیلی با محبت حرف میزنه
اقواممون هم شهر دیگه هستن عزا و عروسی مجبوریم مامانم ببریم
مامانم سوار ماشین بقیه نمیشه فقط تو ماشین ما فقط جلو میشینه
بعد وسطا شوهرم از تو آینه به من لبخند میزنه یا با هام حرف میزنه مامانم نگاهش یه جوری میشه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
52 ثانیه پیش
53 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
