اگه با دوتا بچه از شوهرم جدا بشم و بچه‌ها رو هم پیش شوهرم بزارم....

چه قد بی رحمی 

با مردنت هم دردی دوا نمیشه، زن باش، مادر باش، بکش بیرون زندگیتو از بدبختی، اگه میتونی شوهرتو بساز، درستش کن ، فکر نکن همسر بعدیت آدم بهتری میشه ، خودت برو کار کن ، برای خودت و دخترات خرج کن، زندگیتو نپاشون ، بسازش 

بعد غز جدایی چطور میخوای مستقل باشی الانم همون کار رو کن 

برو سر کار و به شوهرت کار نداشته باش ولی از بچه‌ها جدا نشو هیچوقت هیچوقت

ازاین به بعدم بهترنخواهد بودبازخم جدایی ازبچه هات.به جای فرارخودتو قوی کن مهارتتاتوتقویت کن روحی روانی شغلی ارتباطی و...

خواستی بری روزی برو که بتونی بچه ها را هم ببری. خودت را بگذار جای اونها. تو شرایطی که تو دوام نمیاری، اون دوتا موجود بی دفاع چطور دوام بیارن؟؟ 

من پدرم بسیااااار پولدار بود

وکیل بود،دست بزن نداشت،رفیق باز نبود،اعتیاد نداشت،خانواده‌اش کاری با ما نداشتن

فقط به شدت بد دهن و عصبی بود.

مادر من مهریه‌اش رو بخشید در قبال گرفتن من

رفت آزمون وکالت داد وکیل شد 

یه خونه ۴۰ متری گرفت رفت سرکار سال‌های کارآموزیش واقعا حتی ده تومن توی کیفش نبود

بعدها پدرم توی پنجاه سالگی  فهمید زن و زندگی چیه برای من میلیونی خرج می‌کرد

ولی هر وقت برمی‌گردم به عقب نگاه می‌کنم و مسیری که گذروندم از رتبه‌ی دو رقمی کنکورم،تا درسم و موفقیت هام فقط چهره‌‌ی مادرم رو می‌بینم

نمی‌دونم اگر می‌رفت و منو نمی‌برد چی می‌شد

ولی الان بعد بیست سال ازش ممنونم

من بی رحمم؟ من که تو سخت ترین شرایط بالاسر بچه هام موندم.  یه روزم بخوام برم اول از همه دست بچه هام میگیرم میبرم.  چی از بچه هام مهم تر.  جونمم براشون میدم. 

باشه دست مریزاد ولی این قضاوت با خوندن چند تا خط از یکی و این‌طور ازش گفتن نهایت بی رحمیه،

دل خوش کجابود.بعدطلاق جگرش خونتره.بااون زخم جدایی ازبچه هاش.

نه نمیتونی دیگه چاره ای نداری 

هییی روزگار

من شما رو قضاوت نمی کنم قطعا شرایط زندگیا مثل هم نیس من فقط موضع خودم رو توی این جریان گفتم،من جتی اگر شوهر خط قرمزا رو رد کنه دیگه نیست حسابش میکنم توی اون خونه میمونم و بچمو نگه میدارم 

خدا خودش راهی جلو پاتون بذاره

ولی بچه هاش هم توهمون شرایط ان بعدرفتن مادرشون شرایط شون هم بدترمیشه وقتی برای مادرسخته برای بچه هاجهنمه منم میدونم دلش خوش نیست ولی رهاکردن بچه هاش 😣😣😣😣بعدمادرمیدونی چه عذابی بایدبکشن بخداخیلی کوچولون برای تحمل این سختیها

اسی شوهرمنم اینطوره 

تازه ازوقتی باپدرم اینابه مشکل خوردبیشترلج میکنه باهام وخیلیییی عصبی وبداخلاقه

ولی به خاطربچه هام موندم دخترم8وپسرم3 سالشه

اصلادلم نمیادولشون کنم

دخترم خودشومیکشه

خیلی بی تابی میکنه وقت دعواها..

میسوزم ومیسازم

اگه امکانشوداشتم بچه هاموبرمیداشتم فرار میکردم تاادب شه

پرروشده انقدسوختم به پاش سی سالمه فقط