منم تو زندگیم همچین مشکلاتی داشتم قدیما میگقتم شرایطش بهشون فشار اورده و براواینکه خالی شن با کبام منو ازار میدن ولی گاها میبینم الان ک تحت فشار نیستن بازم همونن،از غریبه ها اصن ب دل نمیگیرم ولی این ادما پدر مادرمم،چند وقته خیلی فاصله گرفتم ازشون تا حدودی اوضتع بعتر شده چون دم دست نیستم دیگه،ولی خودم از درون ناراحتم که چرا باید ادم پاره تنش رو عذاب بده، چرا وقتی میبینن بچشون باب میلشون نیس ترجیح میدن بمیره تا اینکه باب میل اونا زندگی نکنه
حقیقتا وقتی کسی آزار میده، داره یه بخش سیاه زندگی اش را میاره بالا ...
مثلا کسی که فحاشی میکنه، یه جایی اش درد میکنه و باید برای مرهمش، کاری کنه ولی به اشتباه فحاشی میکنه تا خالی بشه ...
کسی که حسادت می کنه،قطعا جاییش درد گرفته و داره اینجوری بیرون میده ...
و در کل هر رفتار اشتباهی از فردی، نشون از درد اون فرد هست...
پس وقتی طرف بیمار هست چرا بهش مشغول بشه ذهن مون ؟
البته کتمان نمیکنم که از ذهن پاک نمیشه و فقط جای اون تو ذهن مون مدیریت میشه
این تاپیک جاش نبود،میبخشی ک مطرح کردم ولی این بحث بخشش و رها کردن رو نیاز دارم،چون تنها کسی ک ازین مورد اذیت میشه منم
دقیقا همینه،من حتی دقت کردم بچکیم یادمه، کاری ک پدر بزرگ و مادربزرگام با بچشون که پدر مادرم باشم اتجام دادن، ریز به ریز دارن سر من خالی میکنن(تحقیر و تبعیض) تنها چیزی که درس گرفتم اینه خودم تو روابط بچهام حواسم باشه از همین حالا،
ولی خب گاها استخونام هورد میشن،چون نیاز ب محبت دارم ولی خب محبت والدینم اینجور هست که باید باب میلشون باشی،زیر سلطه باشه و قشنگ کنترلت کنن تا محبت نثارت کنن در صورت گلایه بیشتر طعنه میزنن، دیگه چاره ندارم سعی میکنم خیلی دور تر واستم
من فکر میکنم این جملات شما را نمیخونم فقط بلکه میخورم 🙂
از بس برام محسوس و قابل درک هست چون با سلول به سلولم درگیرش بودم ...
جواب این هست که ادمهایی که پوسته ی سالمی دارند و فکر میکنی مشکلی ندارند و در حال آزار شما هستند، فقط پوسته شون را می بینی...قطعا تروما دارند و قطعا از درون چیزی ازارشون می ده ...
یه خبر بد بدم که ما در برابر بچه هامونم همون تروماها را داریم و احتمال زیاد رویبچه هامون تصمیم میگیریم اجرا کنیم...
بارها و بارها این مورد را در برابر دخترم داشتم و قبل از هر برخوردی، فکر کردم ک بعد انجامش ندادم خوشبختانه ...
ما فکر میکنیم اگر بچه دار بشیم، همون روند والدین مون را نداریم ولی خبر بد اینکه ما دقیقا همون روند را می ریم اگر اگاه نباشیم و این زنجیر را قطع نکنیم...
همین جا یک کابری هست عشق بچه دار شدن داره هنوزم ازدواج نکرده..پر از درد و رنج و تروما هست ولی حاضر نیست حلش کنه و فقط میخواد بچه اش را سنگدلانه به دنیا بیاره که اون بچه مرهمش بشه ...
میخواد کمبودهاش را اون بچه جبران کنه ...فکر کن بچه در سن ۱۲ سالگی مثلا باشه و اون انتظار والدین را رفع نکنه! چی می شه؟ بچه را به بدترین شکل ممکن تنبیه می کنه ...
میحوام بگم اینکه ما قبل از تولد بچه مون، تصمیم میگیریم والدین خوبی باشیم و جبران زندگی والدین خودمون بشیم، خیلی قشنگه ولی تروما به این راحتی نمی ذاره که این به حقیقت برسه!
اردبیل، فندقلو(سمت نیارق) 😍
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
6 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
