چند روزه با هم قهریم.
شب اول اون با من قهر کرده بود ولی به روی خودم نمی آوردم. هر با حرفام و کارهام خودمو بهش نزدیک کردم، دیدم نه! آقا خیلی تو قیافه اس. برای اولین بار تو زندگی مشترکم.. از ته دلم! منم باهاش قهر کردم!!
توی این همه سال زندگی مشترک اصلا باهاش قهر نکردم. چون خودم تحمل قهر رو ندارم. برعکس همسرم خیلی هم خوب بلده قهر کنه. همیشه من پیش قدم شدم واسه آشتی. چه تقصیر من بوده و یا نبوده..
اما این بار خیلی فرق می کنه. از ته قلبم راضی هستم به این قهر. شبها که میاد از سر کار، با هم شام می خوریم. اما یک کلمه هم با هم حرف نمی زنیم.. بعد من میام سمت اتاق خواب و آقا تو هال می خوابه. من که هندزفری می ذارم تو گوشم و اکثرا میام نی نی سایت. تو رو خدا ببینین! از سال ۹۰ عضو هستم. اما فقط چند تا دونه پست دارم! والا این چند تادونه هم مال این ۲_۳ روزه هست.
نمی دونم چم شده. اینبار اصلا قهر بودنش با من برام فرقی نداره... نمی دونم خوبه یا بد. فعلا که حُسنش در اینه که ۳ روز گذشته و تمایلی به آشتی کردن ندارم. سابق بر این به ۳ ساعت هم نمیذاشتم برسه. چه‌برسه به ۳ روووز!
