سلام. دلیل تو عنوان اسم نماز شب می برم اینه که تا هروقت کسی سرچ کرد تاپیک بیاد بالا و حالشو خوب کنه. هنوز خیلی روزها باید بگذره تا حالم کاملا خوب بشه ولی تاپیک زدم که بگم به برکت نمازشبه که این بار کاملا سقوط نکردم و جای بهبودی هست. با این نمازه که کمرم با این شکست ایندفعه نشکست و هنوز سرپا ایستادم. هنوز اکثر شبا و گاه و بی گاه تو روز حالم شدیدا بد میشه. به یادش میفتم و به حال خوبش غبطه میخورم. به اینکه خوشبخته و من تو این حال بدم حسرت میخورم. به همسرش که اونو داره و من بعد اونهمه تلاش و رشد دستم خالی موند فکرمیکنم و جوابی براش پیدا نمیکنم. ولی اون ساعتهای عاشقی، اون نیم ساعت تا ۱ ساعت های قبل نماز صبح در نیمه شب، که خدا توفیقم میده و من خوابالو رو که همیشه عشق اولم خوابیدن بود ، بدون زنگ خوردن ساعت از جا بلند میکنه و خواب از چشمام میگیره، اون ساعتهای عاشقیه که زنده نگهم میداره. خدا میدونه که نمیخوام کسی از خانواده متوجه نمازشب خوندنم بشه و میدونه همه شدیدا خوابشون سبکه و با ساعت بیدار میشن، حتی نمیذاره ساعت زنگ بخوره، ۱ دقیقه قبلش صدام میزنه. چون میدونه اگر کسی متوجه بشه و فرداش ازم میپرسه چرا ساعت اونموقع زنگ خورد و نمیخواد بخاطر نمازشب خوندنم مجبور به دروغ گفتن بشم. چه شبایی که مست خوابم و تا می ایستم انگار سالهاست خواب بودم و باانرژی دست به قنوت میشم. چقدر منو لایق میدونی که بعد از ۵ ماه که فقط ۳ رکعت میخوندم، توفیق داد به خوندن کل ۱۱ رکعت. اونم موقعی که دیگه از حاجت خودم کاملا ناامید شدم. من خیلی خوشبختم. عشق زمینی ام اگر نبود به اینجا نمیرسیدم.
فقط با اینهمه سوال چه کنم خدایا؟
حکمت این عشق و نرسیدن چی بود؟ حکمت این شوق و امید و آخرش این زمین خوردن وحشتناک چی بود؟ حکمت این تجردو تنهایی طولانی؟ جواب این صبر و انتظار طولانی رو چرا ندادی؟ اونهمه دعا و ذکر و نمازهای سنگین چرا بی جواب موند؟ دیگه برای چی دعا کنم؟ دیگه واسه چی التماست کنم؟ فقط التماس کنم که دوباره حالم خوب بشه. ؟ خدایا شکرت چه عشق خوبی به من دادی. چقدر ارزشمند و بابرکت بود. چه روزای خوبی داشتم، چه لحظات نابی. چه احساسات شگرفی. چرا نشد که به سرانجام برسه. ؟ من که هرچی در توان داشتم گذاشتم. چی و کجا کم بود؟
ادامه داره
