ی بچه۸ماهه دارم شوهرم ی شغل رسمی با حقوق بخور نمیر داره ک هروزمومن تکراری نه میتونیم مسافرت بریم ن میتونیم لباس انچنانی بخریم ن میتونیم اونطور ک دلمون میخواد شکممونو سیر کنیم مثال بخوام بزنم مثلا اگه یه بسته شیرینی خریدم باید با وسواس بخورمش چون میدونم فردا تموم شد حالا حالا نمیتونم بخرم.....
همممه اینا بکنار تو روستا زندگی میکنم نزدیک مادر شوهرم هرررجا برم هرررکار بکنم اونا خبردار میشن مستاجریم و اینجا خونه برا اجاره پیدا نمیشه اینی هم ک هستیم داغونه و وقتی دوستی از من یا فامیلی ازم بخواد بیاد خونم خییییییییلی خجالت میکشم هررررچی ب شوهرم اصرار میکنم انتقالی بگیر و بریم تو ی شهر بهتر قبول نمیکنه از طرفی بقیه اطرافیانمو میبینم حس میکنم ازشون کمترم واقعااااا امیدمو ب زندگی از دست دادم
خستم خستتتتتتتتتتتتته
