درس بخون که ازاد راه دور نری.
من بدبخت هفته ای یه بار دارم پنج صبح نئشه خواب بیدار میشم دو ساعت سوار اتوبوس میشم برم شهر محل تحصیلم نصف هفته خوابگاه باشم خسته کوفته از کلاس میام باید فکر غذام باشم با هم اتاقی هایی با اخلاق های عجق وجق راه بیام وقتایی مواد غذاییم تموم میشه باید انواع بو غذاشون به مشامم میرسه همش هم اونجا باید در معرض دید باشم دیر چراغا خاموش می کنن نمیذارن راحت بخوام میام توی روز بخوابم صدای گوشی یا حرف زدنشون میاد اذیتم می کنه ارامشم بهم میزنه. اخر باید سه چهار تومن پول شهریه خوابگاه بدم از شکمم بگذرم پول اون جور شه. حالا شهریه من خوبه پرستاری اتاق عمل پونزده اینا میدن. این همه وقت بذار برو بیا زحمت بکش درس بخون پولم بده اخرم یه بحثی میشه کم میارن میگن حالا خوبه دانشگاه ازاد میری. بعد دانشگاه ازاد پسر هول زیاد داره بیان به اسم ازدواج روح و روان ادمو بازی میدن دنبال سو استفادن.
خوب درس بخون پایت قوی میشه دانشگاه دولتی بیا به سرنوشت دردناک من دچار نشی.