خوشبحال دوستام همش بیرونن با ماماناشون و فامیلاشون. هر وقت زنگ میزنم همش جمع هستن خونه عمشون اون یکی خونه دایی اون یکی خانوادگی رفتن خونه خاله
اونوقت من مامانم فوت کرده ی دوستی هم ندارم مث خودم بی مادر باشه همش باهم باشیم درد و دل کنیم مثل خودم بی کس باشه 😭💔💔
عزیزممم😢
منم بعضی وقتا که کسی با مامانش تلفنی صحبت میکنه حسودیم میشه
خوش به حال نگو... خوشی اونها با این حسرت تو خراب میشه...
ولی حق داری بی‌مادری سخته... بی‌کسی سخته
من فقط همکارامو میبینم و ادمهای تو خیابون . حتی با همسایه ها هم سلام علیک نمیکنم فقط واسه کارهای ساختمون باهاشون حرف میزنم. پدرو مادر دارم اما خودم تنها زندگی میکنم علاقه ای ندارم کسی بیاد خونم اینجوری راحترم. حتی حوصله خونوادم هم ندارم
رابطه من با مادرو پدرم اصلا خوب نیست عین غریبه هاییم. هیچوقت درکم نکرد و نمیکنه مادرم با خاله هام خوشه با اونا گردش و تفریح میره انگار دختر مجرده. اصلا منو نمیبینه انگار من بچش نیستم یه ادم خودخواه که فقط به خودش اهمیت میده خواهراش هم عین خودشن یا تو ارایشگاه یا کلینیکهای زیبایی هستن عمرو زندگیشون رو واسه قیافه شون میزارن اونقدر که اینا به تیپ و قیافه شون اهمیت میدن من که جوونم اهمیت نمیدم باور کن مادر و خاله هام عین دخترای نوجوون فقط درحال رقابتن . من پدرو مادرهایی رو میبینم چقدر با بچه هاشون خوشن پدرو مادرم و خاله هام انگار نه انگار بچه دارن بچه هاشونو به امون خدا ول کردن فقط به خودشون اهمیت میدن انگار نه انگار ۶۰ / ۷۰ سالشونه. عین نوجوونا زندگی میکنن . اطرافم میبینم خانمهای سن بالا با بجه ها و نوه هاشون سرگرمن اما پدرو مادر و خاله هام انگار بچه ندارن انگار مجردن. من که هیچ خاطره خوشی ازشون ندارم همیشه تنها بودم و هستم من از بچگی یتیم بودم با اینکه پدرو مادر داشتم. من خیلی جاها کار کردم با پول خودم خونه خریدم دوست دارم حداقل اسم و فامیلیم رو عوض کنم بگم من پدرو مادر ندارم از بوته دراومدم. تا این حد رابطه من با خونوادم سرده.
منم خونواده هایی رو میبینم با بچه هاشون خوشن حسودیم میشه ولی کاری نمیشه کرد یه سری از ماها انگار افریده شدیم که فقط حسرت بخوریم. من که اعتراف میکنم خیلی عقده ای شدم خیلی زیاد . چند بار مشاوره رفتم گفتن افسرده شدی. مشکلات من ریشه در کودکی داره من از بچگی تنهایی کشیدم بیتوجهی دیدم.
