از دیشب به این فکر میکنم خیلی ناشکری کردم خدا کسانی سرراهم قرارداده که حاضرن برای خوشحالیم هرکاری کنند ولی من اونارو ندیدم.. من فقط خلاءهای زندگیمو دیدم و حسرت خوردم جوونیم به باد رفت فقط دویدم دویدم اشک ریختم نفهمیدم زندگی کردن چیه!!!
فقط پیش خدا گلایه ی همسرمو کردم نالیدم ولی تلاشهاشو ندیدم که حاضر بود برای اینکه من به آرزوهام برسم هرکاری بکنه...
اطرافیانمو ندیدم کسانیکه منو دوست داشتن و وقتی مشکلی برام پیش می امد میگفتن ما هستیم ماهم ناراحتیم تو ناراحت نباش...
فقط آرزوهای نرسبدمو دیدم و آدمهایی که در حقم بدی کردند.. نفهمیدم چرخه ی زندگی اینه!!!!
پشیمونم خدایا... بنده ی ناشکرت ببخش 😭
منو ببخش خدا...
