پسر من ۷ سال بچه ی اونا ۶ سال
اره همش یه گوشه آروم به پسرم میگفتم مامان اون حساسه ولش کن
اما اون خیلی اذیتش میکرد
مثلا تو هر تابی مینشست میگفت این بلند شه من بنشینم
یا این فوتبال بازی میکرد میومد توپش رو برمیداشت میگفت واسه خودمه
یا تنیس بازی میکر پسرم میومد خراب میکرد اصلا یه وضعی بود
درست میگی عزیزم ولی اگر دو طرف این طرز قکرو داشته باشن خوبه
من خودم دیگ کم اوردم بس ک خواهرم دست بالا بلند میشد.کلا اخلاقش همینه.و همش از من و بچم توقع دارن سکوت کنیم.من تحمل این چیزا رو ندارم.نمیتونمم جواب بدم چون کسی حمایتم نمیکنه.ترجیح میدم کات کنم.الان سه هفته هست دو تا خواهرم با مادرم دور هم خوشن.نمیگن دلی مرده زنده هست.حالش خوبه نیست.من ازشون نیمگذرم.عداب دنیا جلو چشمم هست چون خانوادم ستن مثلا.ولی شما ک دوستید
تو چون خانوادت هستن به نظرم باهاشون صحبت کن و مشکلت رو باهاشون حل کن
چون نمیتونی قید خانوادت رو بزنی و خودت بیشتر از اونا اذیت میشی و آسیب میبینی
من یه دوسته نهایت کات میکنم اما خانواده خیییلی مهمه
باخاطرت حرف بزن
میدونم که دخترشون مشکلی داره اما نگفتن چون شنیدم که تحت درمان روانپزشک بودن یه مدت زیادی
اما اینکه خانمه خودش کوتاه نمیاد و خیییلی سرسنگین گرفته و نمیخواد دیگه رابطه داشته باشه
چون قبل از این اتفاق هر دو سه روز یه بار کلی پیام میداد یا تلفن میزد ولی الان کاملا قطع کرده
