دوست دارم ازدواج کنم 32سالمه. اخه حاجت محالی نیست یا مثلا حاجتی که بگن قسمت نیست و این حرفها. چرا نمیشه
من بدبختم ۳۵ سالم تحصیل کرده ام تنها و مجرد خدا بعضیا را تو سن ۱۷ سالگی شوهر می‌دهد اسبابشونو جور میکنه اما من باید تیکه و متلک بقیه را تحمل کنم و اشک بریزم ای لعنت به این شانس
عزیزم از قدیم گفتن پیشونی کجا منو میشونی یکی میبینی تحصیل کرده تک دختر خونواده دار تنها یکی میبینی ده تا بچه بی سواد خونواده درس و حسابی نداره طرف اما یه شوهر حسابی گیرش میاد چند روز پیش تو لین همین سایت یکی از دخترا میگفت رفتیم عروسی پسر همه چی تموم خودش و خونوادش اونوقت دختر اخلاق صفر بقیه چیزها را دیکه نگم راست میگه منم تو دوستامو و تو فامیل دیدم اونوقت من این همه نور دعا ختم صلوات و چیزهای دیکه هیچی به هیچی
به خدا از پدر و مادرم خجالت میکشم وقتی عروس و دامادها با حسرت نگاه میکنن به خاطر من میخوام دق کنم تنها دخترشون مجرد مونده نمیگم خواستگار نداشتم چرا چندین مورد بودن و خونه و ماشین داشتن کارشون بد نبود اما از نظر اخلاق و قیافه مد نظرم نبودن اونوقت فامیل میگن تو سخت گیری آخه من شوهر لباسه دوس نداشتم یکی دیکه باید یکی به دلم بشینه شانس من اصلا ازشون خوشم نمیومد حالا تنها و افسرده شدم
دیدی همه ش میخوای یه مشکل رو حل کنی. چنگ و دندون میزنی تلاش میکنی. واقعا همینه. من الان همونم. همونطور. کلافه ها. یه چی میگم یه چی میشنوی. دقیقا مامان بابای منم همینن چنان با حسرت نگاه من میکنن باقی رو که میبینن. انقدر با خدا دردو دل میکنم اما هیچ
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
