میخوام به خاطر پسرم طلاق بگیرم

یه پسر 4 ساله دارم که با کارهاش باعث شده روزی هزار بار آرزوی مرگ کنم

فکر میکردم بیش فعاله اما دکتر گفت بیش فعال نیست و ایراد کار رو فرزند پروری ما دونست و گفت شما بلد نیستین با بچه چطور رفتار کنید

البته مشکل فقط من هستم چون پسرم با پدرش رابطه به شدت موفق و فوقالعاده ای دارن

اما من عصبی و کم حوصله هستم

و از وقتی هم باردار شدم و دخترم به دنیا اومد اوضاع بد تر شد

قبل از بارداری بیشتر وقتم با پسرم بود و به این حد اذیت نمیشدم اما الان که دخترم 9 ماهشه هر روز جنگ و دعوا دارم با پسرم
هی دخترم رو میزنه و اذیتش میکنه
و من نمیتونم خودم رو کنترل کنم و پسرم رو میزنم
من هر شب عذاب وجدان دارم و اصلا نمیتونم برای پسرم مادری کنم احساس میکنم پسرم هم عصبی شده بس که همش دعواش میکنم و میزنمش
اوضاع خودم هم به شدت داغون هست
اگه بخوام چند مورد بگم

حس میکنم صورتم از شدت ناراحتی و فشار پیر شده
زیاد به صورت پسرم نگاه نمیکنم چون نسبت بهش حسی ندارم انگار
جدیدا با همسرم سر مسئله پسرم به مشکل برخوردم و ازم ناراحته که رفتار مناسبی با بچه ندارم

خودم هم قبول دارم که اون فقط یه بچه هست و من باید خودم رو اصلاح کنم اما فکر هایی که اذیتم میکنن اینا هستن که من فقط یک بار قراره زندگی کنم و چرا باید آرامش نداشته باشم
چرا باید به تنهایی بچه ها رو بزرگ کنم
کار همسرم جوریه که زیاد پیش ما نیست و من تو غربت هستم و هیچ کسی رو اینجا نداریم
همسرم به شدت آدم خوبی هست و من تا حالا مشکلی باهاش نداشتم و مشکلات ما برمیگرده به رفتار من با پسرم
نمیدونم واقعا درمونده شدم
از یه طرف میگم طلاق بگیرم دخترمو خودم نگه دارم و پسرمو همسرم برداره تا این بچه در یه محیط آروم بزرگ شه
منم آرامش اعصاب داشته باشم و اینقدر افسرده نباشم

از یه طرف اصلا راضی نیستم اتفاقی برای بچه هام بیوفته و میدونم در صورت نبود من ارزش و احترام بچم پیش بقیه از بین میره و هر کسی به یه چشمی نگاش میکنه
وقتی پسرم چند ساعتی کنارم نیست خیلی راحتم اما وقتیم که هست ...

خیلی از لحاظ روحی به هم ریخته هستم و همش ورد زبونم اینه که خدایا بچه هامو حفظ کن مبادا به خاطر ناراحتیم اتفاقی برای بچم بیوفته و بعدش پشیمون شم که کاش رفتارم بهتر بود باهاش
انگار افسرده و دیوونه شدم

تورو خدا اگه نظر منطقی دارین بهم بگین تو این شرایط بد روحیم کامنتی نذارین که حالم بد تر از این شه

پسرم خیلی وابسته هست اصلا مهد نمیره 

میگه حتما باید تو مهد بشینی 

یه هفته رفتم نشستم همش میومد نگاه میکرد و میرفت 

منم با بچه کوچیک سختمه همش برم اونجا بشینم 

شبا نمیتونم خوب بخوابم چون دخترم همش برای شیر بیدار میشه 

صبح ها عم خستم که بخوام هم زود بیدار شم و هم پسرمو ببرم مهد و اونجا بشیم