از عذاب وجدان دارم می میرم

اومد بره سرکار خوب الان با هم یکجا دولتی کار می کنیم همش می گفت اینجا که تو هستی متوسط هست اونجا خوبه دو سه سال درگیر بود آخر نگرفتند. دوباره پارسال کمک کرد طلا فروخت من ماشین خریدم راننده شدم امسال طفلی ماشین خرید هفته پیش اومد بیاد صبح بریم سرکار زد تو خروج از پارک زد به ماشین جلویی دیگه اصلا نمی شینه. همش می گفت رانندگی راحته من تو دلم می گفتم وایسا بشینی یه کم غرور داشت

من خیلی بدم همش من مانع پیشرفتش می شم  چرا باید تو دلم ناراحت بشم برای کسایی که از خودشون زدند برای من. الان خونه شده ماتمکده این ترسیده بابای منم دعواش می کنه و نمی تونه اینم رانندگی کنه. کلا مامان بابام از خواب و خوراک افتادند اینم افسرده شده. کاش این قدر تو دلم ناراحت نمی شدم این طفلی زندگیش این جور بشه. یه راننندگی هم من ازش گرتفم همش به همکارم می گتفم می ترسم بشینه پشت ماشین

خیلی ناراحتم براش هیچی تو زندگی نداره طفلی یه ذوق رانندگی داشت اونم من نابود کردم با انرژی منفی ام

به خدا از ته دل براش بهترین ها رو می خوام نمی دونم چی کار کنم  

می شه نظر بدین