برادرم زنگ می زنه اعصابمو می ریزه بهم:(

منم خیلی عصبانی شدم از حرفاش، ولی سعی کردم خودمو جمع کنم،

گفتم مامان یادته وقتی ۶،۷ سال پیش هم می خواستم ازدواج کنم همین حرفا رو زدی؟ اون موقع هم تو چشم دیدن اصلان رو نداشتی با اینکه پسر خواهرت بود، ترجیح می دادی با پسر اون یکی خواهرت که معیارهای تو رو داشت ازدواج کنم، کارمند بود، ساده و احمق بود، نه ریخت داشت نه پول درست و حسابی، الان چی شده به اصلان میگی شوهر دسته گلم؟

یه بار گند زدی تو این پروسه به اعصاب و روان من، هم خودت دیدی هم من که نظرهاتون مفت هم نمی ارزه، نه تجربه ی خاصی نداری نه آگاهی فقط از روی معیارهای ۵۰،۶۰ سال پیش خودتون یه نظر میدین، من اگر با اصلان ازدواج نکرده بودم شما هنوز هم تو همون آلونک بودین، برادرم هم معلوم نبود کجا در به در یه کار با حداقل حقوق بود، نه اینکه برای همتون، خونه و ماشین و وسایل بهترین بگیرم ، لطفا، خواهش می کنم تو زندگی من نظر ندین

نه، واقعا مگه چجور می نویسم که تا دو خط می نویسم از زندگیم اینو میگن بهم :(

دوباره چند بار زنگ زد و دوباره همین حرف ها با ادبیات فاجعه بارتر و توهین های بیشتر رو بهم گفت، منم همون جواب ها رو دوباره گفتم، تا اینکه سرکار علیه به برادرم هم اطلاع دادن،

برادرم هم زنگ زد دوباره، که من میام اون مردک رو می کشم، پس حالا معلوم شد چرا طلاق گرفتی، تو اصلا حالیت نیست پشت سرت چیا دارن میگن 

گفتم صبر کن ، صبر کن، آره اصلا دلم می خواست، تو هم درست میگی، آفرین هزار امتیاز گرفتی دلیل طلاقم رو فهمیدی، پشت سرم هم هنوز که کسی نشنیده حرفی بزنه، حتما خودت و زنت حرفی می زنین داری تعمیم میدی به همه، جوابم اینه که دلم می خواد، زندگی خودمه

گفت زندگی خودته؟ هیچ فکر کردی کارم رو از دست میدم من با این خر فکری های تو؟

گفتم آها ، پس اینو بگو تو نگران کارت هستی، تو که معتقد بودی شرایط و حقوق شغلت به خاطر توانمندی های خودته، نه لطف من، الان چرا به همون توانمندی هات تکیه نمی کنی برادر من؟

تو مردی، بزرگتر از منی ولی همیشه این من بودم که جور مامان بابا و تو رو کشیدم، الانم بسه دیگه، هر کدومتون به اندازه ی خودتون دارین دست از سر من بردارین

گوشی رو قطع کردم

زن برادرم زنگ زد بهم که تو هیچ به فکر برادرت و زندگیش هستی؟

گفتم آره خیلی بیشتر از وظیفم به فکرش بودم،

گفت پس این کثافت کاری ها چیه؟ می خوای زندگی ما رو خراب کنی؟

گفتم عزیزم، من که تا دیروز نقشی تو زندگی شما نداشتم از نظر تو، خونه رو که من خریدم بیشترش رو، ماشین رو هم همین طور، شغل و درآمد خوبتون هم همین طور، هر روز هم که استوری میذاری بابایی مرسی برای بچم دمپایی خریدی، مامانی مرسی برای نوت لباس خریدی،

خب عزیزم برو به همون مامانی و بابایی بگو که برات کاری کنن وقتی ماشین خارجی که من دادم و خونه سه خوابه جای خوب و شغل به چشمت نمیاد

گفت منت نذار لطفا

گفتم منت نمیذارم، دارم یادآوری می کنم برات

گفت تو انقدر عقده ای که خونه ی خودت فلانه، ماشین های خودت بهمانه ولی خونه و زندگی من به چشمت میاد،

همسرم بوده یعنی چی چاپیدم

گفتم چرا داری پرت و پرلا میگی،حتما یادت رفته که کی بود من خونمو عوض کرده بودم گریه می کرد می گفت خونه ی ما کوچیکه

گفت خب مگه من چیم از تو کمتره که تو خونت سه چار برابر خونه ی من باشه؟

گفتم چیزیت کمتر نیست، موقعی که ازدواج می کردی باید دقت می کردی که طرفت وضع مالیش چطوره، ساپورت مالی داره، یا نه؟ الانم که با اینکه چیزی نداشتین اولش خدا رو شکر شرایطتتون بد نیست

گفت من مثل تو زرنگ نبودم بیفتم دنبال پسر پولدارا، ما عاشق شدیم

گفتم الهی شکر که عاشق شدی، اگرم زرنگ نبودی مشکل خودته، دیگه گریه نکن لطفا پس، به مامان هم زنگ نزن گریه کنی بگی هیچی نداریم

۶سال متاهل بودم، یه دختر هم دارم از ازدواجم، الانم چند ماهیه جدا شدم، یه فرصت لازم دارم واقعا برای رسمی کردن رابطه