بیاین یکم حالمون خوب بشه❤️🌈🌟💛✨️💫

عزیزدلم اصلا به این فکر نکن که خانوادت میزارن بری یا نه الان فقط باید روی یه چیزی متمرکز باشی و اونم کنکوره و باید فقط درستو بخونی  شاید اگر قبول بشی افکارشون تغییر کنه 

نزار حرفای کسی روت تاثیر بزاره فقط و فقط خودت باید بخوای که قوی بشی

حق داری خانوادت انگار ترس از دست دادن تو رو دارن میترسن کاری بکنی و از کنترلشون خارج بشی

شرایط سختیه من درکت میکنم چرا باهاشون صحبت نمیکنی؟

اگر با آرامش باهاشون صحبت کنی دعوات میکنن؟ من خودم بابام هر چی میخریدم یاآزمونی چیزی کلا هر چی راجب درسم و اینا میرفت به همه میگفت ولی یسری نشستم رو به روش گفتم بابا لطفا به حرفام گوش کن یه لحظه باهاش صحبت کردم گفتم بابا ببین من دوس دارم تو سکوت تلاش کنم دلم نمیخواد کسی بفهمه من چقدر دارم تلاش میکنم گفتم چون اگر بفهمن من انقدر تلاش میکنم از حسادت هم که شده بهم نیش و کنایه میزنن حرفای اونا رو من تاثیر میزاره باعث میشه خودمو ببازم گفتم لطفا تو هم محرم زندگی من باش و ازم حمایت کن

میدونی خواسته هات رو کم کم ببر جلو مثلا یهو نگو میخوام مستقل بشم یا خواسته هات رو با غر زدن و سرزنش کردن اونا بیان نکن نتیجه منفی بهت میده مثلا با مامانت در طول روز صحبت کن بگو من میخوام قوی باشم میخوام نزارم محیط رو ذهن من اثر بزاره مامانت با پدرت هم صحبت میکنه قطعا

من واقعا نمیدونم باید بهت چی بگم من مشاور نیستم ولی خودم تمام مشکلات تو رو تجربه کردم و به مرور زمان همشون رو با صحبت کردن و قانع کردن خانواده تونستم حل کنم و به خواسته هام برسم برای همین بهت میگم تا شاید کمکی بهت بکنه خواسته هات رو از زاویه ای باید بیان کنی که با افکار پدر و مادرت همشکل باشه اینجوری راحت تر میپذیرن

مشکل همینه دیگه تو خودت رو تسلیم غم و شکست کردی نمیخوای بپذیری و قبول کنی که اگر بخوای حتی اگر دوباره مشکلی هم‌پیش بیاد نمیتونه رو تو تاثیری بزاره چرا چون تو خودت و روح و روانت رو اولویت قرار دادی و هرچی بشه تو اول به فکر بهتر کردن حال خودتی 

میدونی آدم نباید خودشو رها کنه یعنی واقعا دلت نمیخواد حالت بهتر بشه و بری دانشگاه؟؟؟؟

من عقیده دارم آدم وقتی چیزیو بخواد آسمونو به زمین میاره ولی اون کار رو انجام‌میده تو خودت نخواستی تلاشی کنی نخواستی در برابر گیر دادن های خانوادت مقاومت کنی نخواستی ثابت کنی خودت رو بهشون عمیقن نخواستی که مستقل بشی تو انگار فقط سرنوشتت رو قبول کردی و خودت رو محکوم کردی به یه زندگیه پر از غم و درد هیچوقت نخواستی خوب بشی 

به خودت بیا لطفا تو هنوز ۱۸ سالته فقط ۱۸ سالته!!!!

آره وای واقعا من بعد هربار مسافرت میگم هیچ جا خونه ی خود آدم مخصوصا تخت خود آدم‌نمیشه😍😍😍

میدونی وقتی میرن به همه میگن تو درس میخونی یعنی درس خوندن تو باعث افتخار اوناس که همه جا جار میزنن آدما از چیزی که خجالت بکشن رو هیچ جا نمیگن پس با دانشگاه رفتن تو هم کنار میان مطمئن باش پس تو باید تلاش کنی خودت رو نجات بدی فقط، چون زندگی در جریان همیشه تو بزرگتر میشی با آدمای جدید آشنا میشی بخوای نخوای انسان های جدیدی میان تو زندگیت بالاخره نمیخوای که اونا هم باهات بد رفتار کنن؟؟نمیخوای که تا آخر عمرت همینجوری افسرده و شکست خورده ادامه بدی اصلا بیخیال خانوادت شو و ازشون دیگه انتظار حمایت نداشته باش من بحثم حداس میگم فکر کن هیچکسی رو تو این دنیا نداری و حالت بده!!!!باید ببازی؟یعنی واقعا تسلیم میشی؟