دقیقا آترین کوچولو... والا بیست سال پیش هم همین بود. تغییری نکرده. اکثرا فقط به عنوان کارنوال بهش نگاه میکنن و یه اتفاقی که بالاخره هر چند با گریه و به اسم عزاداری، میتونن هیجاناتشون را تخلیه کنن. ماشین نویسی ها، پاتوق ها، دنبال دسته راه افتادن ها.و... بالاخره با روزمرگی فرق داره دیگه. جنبه تفریح داره براشون.
در سرزمین قدکوتاهان ,معیارهای سنجش, همیشه بر مدار صفر سفر کرده اند, چرا توقف کنم. فروغ فرخزاد