به بچم نمیرسم خوردو خوراک تنبلیم میشه مدام سرش دادمیزنم دعواش میکنم بچمم عصبی شده خجالت میکشم بگم اماکتکش هم میزنم خیلی بی احتیاطم پاش شکسته تو گچ بود تازه بازکردیم لنگ میزنه بعضی وقتا بابعضی حرکاتم میگم یعنی چی انگاری این بچه بچه من نیس اخه چرااینجوری میکنم اما حس عذاب وجدان زود فراموش میشه و دباره عصبی میشم
خودم 22سالمه دخترم 2سالش من لیاقت این بچرو ندارم خاک توسرم دوس دارم بمیرم😥😭😭😭😭تربیت بچم بشدت افتضاحه گاهی وقتا میگم من بیمارروانییم بایددرمان شم🥺
اصلا نمیدونم باخودم چندچندم هیچ ارامشی نارم همش توذهنم باایندم درگیرم و بااطرافیان دارم دعوامیکنم حیف بچه ای ک زیردست من بزرگ میشه
عزیزم قدر بچتو بدون من بچم ۱۱ سالشه راه نمیتونه بره معلوله ولی ب او بیشتر میرسم تا خودم
مشکل از گوشیمونه
میخوایم وضعیتا رو ببینیم میخوام بریم تو پیج فلانی بچه حرف میزنه تمرکز بهم میخوره اعصاب خرد میشع
ذهنم میخواد تغییرکنم اماجسمم یاری نمیکنه همش میخوام بخوابم
عزیزم باید شروع کنی تا تغییر کنی
اول از خودت شروع کن
به خودت رسیدگی کن و حال خودت رو چه از لحاظ روحی و چه جسمی خوب کن
تو که خوب بشی همه چی خوب میشه
رفتار با فرزندت هم اصلاح میشه
اول از خودت شروع کن!!
اون بچه چه گناهی کرده
برو دکتر صحبت کن ببین چی میگه خب
خب اگر اینطور فکر میکنی چرا اقدام نمیکنی برای بهبود؟
عزیزم چرااینجوری شدی؟؟؟کسی نیس کمکت کنه؟؟؟افسردگی گرفتی برودکتربهت داروبده،بیشترمراقب بچت باش خدای نکرده اتفاق بدتری بیفته دیگه نمیشه کاریش کرد،بچه هاتوی این سن نیازب مراقبت زیادی دارن،حتماب تغذیش رسیدگی کن چون ضعیف میمونه وایمنی بدنش میادپابین
