دورهمی دوستان قدیمی (+جدیدیااااااا)

🤣🤣🤣🤣🤣🤣وااااای خدااا

ععععع جدی؟؟چرا من نشنیدم؟؟

جدی تبسم بارداره؟

به سلامتی😍

🤧سلام  اینجا ادامه تاپیکه یا اون جدیده

بیمه عمر تز ۵ سال به بالا باشه

بیشتر از پولی که دادید به شما میدن

۷ و خوردی من پرداختی داشتم نزدیک ده تومن گرفتم 

بیمه تامین اجتماعی ،ما بهش میگیم بیمه زنان خانه دار 

بعد سی سال ،باز نشستگی داره 

به نظرم شماها ،بیش از اندازه بهشون توجه میکنید😊

داشتم فکر میکردم مادرتون چقدر خوش شانسه که بچه هاش اینجور بهش توجه میکنند 

سلام عزیز دلم ❤️ بفرما 

سلام عزیز دلم شکلاتی جان 

قربونت برم عزیزم ♥️ بیشترش سهم شما مهربونها 

اونطرف دیشب بسته بود نتونستم جواب بدم بهت عزیزم 

الان اومدم بیمه ام رو واریز کنم نشستم تو نوبت 

حالا حالا ها مونده به نوبتم 

بیام خونه انشالله برات میگم چیکار کن 

صدرصد وام رو بردار 

مابقی اش رو ایمان داشته باش به مدیریت و خانمی خودت 

دقیقا همینه

اما به شدت خودشو بدبخت و بیچاره میدونه 

از تمام هم سن و سالای خودش وضعیت بهتری داره ولی خیلی ناشکری میکنه

همش میگه فلانی ۱۰۰ میلیارد پول خونشه

نمیدونم کی قراره از مال دنیا سیراب بشن

۷۰ سالشه ولی خودشو با جوونای ۲۰ ساله مقایسه میکنه

میگم مادر من من ۴۰ رو رد کردم خیلی انرژی سابق رو ندارم شما که ۷۰ سالته 

باید گذر سن رو بپذیریم

دنیای ما برعکسه همه مامانشون امیدوارشون میکنه من باید همش کلاس انگیزشی برای مامانم بزارم اونم فقط یه ساعت تاثیر داره🫤🫤🫤

ممنون عزیزم

سلام عزیزم 

از صبح منتظر فرصت بودم براتون بنویسم♥️ 

صبح داشتم فکر میکردم چقدرررررررر قسمت هایی از خلق مادرتون  رو درک میکنم. ✋ 

ببین من شخصا خیلی اهل رفت و آمد نیستم. 

با اینکه در خونم بازه، اما از معاشرت زیاد، خسته میشم. 

داشتم فکر میکردم اگه یه روز بچه داشته باشم، خب با بچه ام احتمالا اکی هستم،اما از تصور اینکه پارتنرش رو هی بخوام ببینم کلافه میشم😁  

( متوجهم که برای شما از کلمه «مدام دیدن» نمیشه استفاده کرد.)

اما در عین حال آدم بدی هم نیستم. یعنی الزاما با پارتنر بچه ام مشکلی ندارم، احتمالا اونم از من خوشش خواهد اومد، اما حوصله اش رو ندارم. 

راستشو بخوای بچه ام رو هم تا ۱۸ سالگی تحمل میکنم، بعدش بره مستقل شه😁 

احتمالا فکر میکنی،من چون الان بچه ندارم این حرف رو میزنم، اما من تقریبا با همه همین هستم. من بی نهایت از تنهایی و سکوت لذت میبرم و واقعا خیلی وقت ها با خودم میگم اگر شرایطش رو داشتم با همسرم هم هفته ای سه روز زندگی میکردم. با اینکه فوق العاده هم احساسی هستم. 

یک دوستی دارم از من ده سالی بزرگتر هست،زود بچه دار شده،خودش یه کشور همسایه زندگی میکنه،همسرش ایران و پسرش انگلستان‌. وقتی میخواست دیدن پسرش بره هتل گرفت و پسرش هم وقتی دیدن ایشون اومد هتل گرفت. پسرش مجرد هم هست‌. 

میدونم تو جامعه ما، که قهرمان سازی میکنن و اکثریت مادرهایی هستن که خودشون رو ظاهرا برای بچه خفه میکنن،این سبک زندگی احتمالا خیلی طرفدار نداره، اما واقعا برای آدمهایی مثل ما، بخدا معاشرت همیشگی،عذاب آوره. 

من رنج شما رو میفهمم، نمیدونم هم با چه خط فکری بزرگ شدین، اگر تو سن کمتر هم، از محبت محروم بودید،هیچ دفاعی نمیکنم. روحیات خودم رو گفتم فقط برای اینکه از یک زاویه دیگه به آدمها هم نگاه کنید. من تصور اینکه یک نفری به صرف ازدواج با فرزندم، هفته ای یکبار خونه‌ام بیاد، آشفته ام میکنه🙁 نه آدم بدی هستم نه افسرده. 

من تو تمام سالهای عمرم، از عید بیزار بودم. هیچ چیزی اندازه معاشرت عید،حالم رو بد نمیکنه🥲 

قطعا بچه که داشته باشم معاشرت هایی برای بهبود روابط اجتماعی فرزندم خواهم داشت، اما در کل معاشرت های گزیده رو ترجیح میدم. 

چند هفته قبل، برای صرف صبحانه با یکی از دوستانم به جایی رفتیم، چند باری بشقابمون رو شارژ کردیم و بعد هم یک قهوه سفارش دادیم، و دوباره گپ زدن رو ادامه دادیم. یک لحظه یکی از مسئولان رستوران با خنده گفت، قصد رفتن ندارید؟ شما برای صبحانه آمده بودید! خدا شاهده ساعت پنج عصر بود و ما نفهمیده بودیم. اما همین من، نیم ساعت در جمعی که برای من نیست بشینم انواع سردرد، کمردرد، پادرد،حالت تهوع و انواع بیماری ها سراغم میاد. (خدا شاهده) 

امثال ما، نه درونگرای مطلقیم نه ابدا برونگرا. و باور کن بسیار بسیار بابت این روحیه‌مون رنج میبریم. 

من هیچ اطلاعی از گذشته شما ندارم، ابدا نه شما و نه مادرتون رو قضاوت نمیکنم، فقط میخوام روحیات متفاوت رو هم ببینید. 

باور کنید من عاشق خواهرم هستم اما نمیتونم تو ذهنم فرض کنم هر هفته تو خونه‌ام پذیراش باشم. باور کنید (بدون تجربه داشتن فرزند) احساس میکنم فرزند هم، از یک سنی به بعد، حریم من رو میشکونه. 

چند تا نکته دیگه هم بگم، فارغ از روحیات من، که از بچگی همین بوده، من تلخی هم زیاد دیدم. گاهی از خوبی کردن پشیمون میشم. چون هنوز درد دارم. خیلی بی وفایی رو چشیدم. خیلی دلم نمیخواد دوباره خودمو تو موقعیتش بذارم. پس از بعضی صمیمیت ها اجتناب میکنم‌. (اینو در مادرتون چک کنید) 

اما روحیه غالب من،همونه که بالا گفتم. 

دنیا شدید داره به سمت فردگرایی میره. جمع گرایی، خیلی جاها، مانع پیشرفته. اون مادرهای خیلی سرویس بده، در نهایت خودشون از زندگی خودشون جا میمونن.

 من فک میکنم مادرتون در ناخوداگاه خودشون هم با این روحیه مشکل دارن که بیشتر از شما توقع میکنن. یعنی میدونن اون مادر تیپیکال سنتی سفره باز نیستن، پس نوک پیکان رو به سمت شما میگیرن که شما بچه های خوبی نیستید. که کمتر درگیر عذاب وجدان احتمالی بشن. 

مادرتون از زندگیش ناراضیه و این نارضایتی رو مدام تعمیم میده. نارضایتی از شما، نارضایتی از خونه و .... 

یه چیزی داره میخورتش به نظرم 

یه عالمه حرف زدم که تا جایی که ذهنم درگیر شد، ابعاد مختلف رو ببینید♥️

گوناه دارم🤣🤣🤣🤣 

ولی خوبه ها ،ولیمه مادر شوهر رو با دمل چرکی پشت سر بگذاریم😁 

چه دلبری بشم من😁 

طلات مبارک خانوم خانوما🥰