دخترم حدودا چهارسالشه. من از بعد بارداریم کارم رو ول کردم و تو خونه ام. البته نویسندگی و تدریس رو دارم اما خیلی محدود. دخترم سه ماه مهد رفت بعد گفت دیگه نمیرم و منم حالا دارم مهدش رو عوض می کنم تا ببینم واکنشش چطوره!! هفته دوسه بار بیرون میبرمش و کافه و استخر و خانه بازی و در طول روز سعی می کنم باهاش یک ساعت تا دوساعت بازی کنم. اما واقعا کلافه میشم گاهی. میلا امروز اومدم باهاش کاردستی درست کنم چندبار با مهربونی و بازی براش توضیح دادم که چسب رو خاااالی نکنه یه جا و یه مقدار کافی ازش بریزه رو کاغذای رنگی. اما ی دفعه دور از چشم من همشو خالی کرد و ... منم عصبانی شدم و حسابی داد و فریاد راه انداختم. خودمم ناراحت میشم. ولی خداوکیلی دیگه کم آوردم. مثلا چندروز پیش کارگاه مادر و کودک همه بچه ها با اسباب بازی و اهنگ بازی می کردند بچه کن ی سره نق میزد ک بریم ... همه خستگی هام ب کنار. حاضرم براش مدام وقت بذارم ولی با نق و نوق بچه ها رو ندارم. یا وقتی ده بار ی چیزو توضیح میدم و باز کار بیخود میکنه صدهزار بار از بچه آوردنم پشیمون میشم.
چسب ماتیکی بخر
دوم صبرت رو بیشتر کن
حق داری سخته ولی اون داره بچگی میکنه
حوصله نق و نوق بچه ها رو اصلا ندارم. واقعا ظرفیتم در این‌مورد به زیر صفر رسیده. چون دست تنها بودم تموم این چهارسال ...
عزیزم درکت میکنم دختر منم خییلی نق نقو هست کافیه یه چی بشه یکم اب بریزه روش یا ازاین مسائل بیخود انقد گریه میکنه منم رد دادم دیه
سوالم بی ربطه
ولی نویسندگی چی ؟
همون دیگه خیلی دم پرشی
گاهی ولش کن به حال خودش لذت خودش تنها یا با بچه های دیگه بازی کنه
چسبمدماتیکی بخر نتونه خراب کنه
البته باید انقد خرابکاری کنه تا یاد بگیره
زیاد حساس نباش
پسر منم همینه
اینا همبازی میخوان
قدیم تعدادمون زیادبود کاری به پدر و مادرمون نداشتیم با دختر خاله و عمه و عمو بازی میکردیم حوصلمون سر نمیرفت
الان بچه ها محدود به خونه شدن بیشتر
دوست دادن با همسن خودشون بازی کنن
بخدا با شیطنت بچه کنار میام ولی با نق و نوق نه. تیک گرفتم ... دیروز باهاش آرد بازی کردم تموم فرش یه هفته شسته رو و سر و صورت و لباساشو آردی کرد باز هیچی نگفتم و همه رو تمیز کردم. ولی وقتی غر میزنه هاااا انگار یکی داره چکش میکوبه رو مغز من
پسر منم همینه خیلی نق میزنه و گریه میکنه خستم خسته
اتفاقا زیاد وقت می‌ذاری
شایدم الان براش یکنواخت شده
وقت گذاشتن می‌تونه اینطوری باشه که شرایط مهیا کنی با همبازی هاش بازی کنه نه اینکه مستقیم پیشش بشینی
البته لجبازی و خود محوری بچه ها تو این سن کاملا طبیعی هست وبعد سن مدرسه که شش هفت سال هست درست میشه
دوما من حس میکنم بچه ها تو این سن پر از خلاقیت و شگفتی هستن و چون ما میخایم به تفکر اونا قالب بدیم به مشکل برمی‌خوریم
مثلا تو همین مسأله چسب زدن
اون دوس داره خودش کشف کنه مثلا ببینه حجم زیادی از چسبو بریزه چه اتفاقی میوفته وقتی محدودش میکنیم نق میزنع
ارسال نظر شما
