یه بلاگری رو داخل اینستاگرام دنبال میکنم، هدف پیجش کلا درباره اصول درست و صحیح آموزش غذا خوردن بچه ها، خوابشون، بازی کردن باهاشون و چیزای دیگست. پسر خودش ۱ سال و نیمشه و کاملا بلده خودش غذا بخوره، ساعت ۸ شب میخوابه و ۷ صبح بیدار میشه، در طول روز کلی با بچش بازی میکنه و دائم از نکات درست و اصولی نگهداری بچه ها میگه، و واقعا هم من هرچیزی که خوندم یا شنیدم که درست هست رو تو پیج این خانم دیدم که داره انجام میده. پسرشم هزار ماشالا کلی تپلی و سرحاله. وقتی استوریهاشو میبینم واقعا حالم بد میشه از این همه درست و به جا بودن، نمیدونم اسمش بزارم حسادت یا هر چیز دیگه ای، اما واقعا احساس میکنم اگر اون مامانه پس من چیم، منم خیلی تلاش میکنم همه چیز برای بچم خوب باشه ولی انگار بازم یک هزارم اون نمیشه 🥲🤦♀️
بچه ها باورتون نمیشه! برای بچم از «داستان من» با اسم و عکس خودش کتاب سفارش دادم، امروز رسید خیلی جذذذابه، شما هم برید ببینید، خوندن همه کتابها با اسم بچه خودتون مجانیه، کودکتون قهرمان داستان میشه، اینجا میتونید مجانی بخونید و سفارش بدید.
به نظرم اینا یا نیروی کمکی دارن یا نصفش فیلمه..مگه میشه کسی خودش همه کار کنه و همه وقتش و در حال باز ...
ببین یعنی یا در حال آب بازی با یچشه، یا کتاب میخونه یا بازی میکنه، یا غذا میده، خب خونرو کی تمیز میکنه کی آشپزی میکنه؟ کی جارو میکشه؟ من واقعا مشکل دارم درمورد همه اینا