_خدا: سوگند به روز وقتی نور می گیرد و به شب وقتی آرام می گیرد که من ، نه تو را رها کرده‌ام و نه ، با تو دشمنی کرده‌ام! (ضحی ۱-۲)
_افسوس که هر کس را به سوی تو فرستادم تا به تو بگویم دوستت دارم و راهی پیش پایت بگذارم او و مرا به سخره گرفتی.
(یس۳۰)
_و هیچ پیامی از پیام هایم به تو نرسید مگر از آن روی گردانیدی.
(انعام ۴)
_و با خشم رفتی و فکر کردی هرگز بر تو قدرتی نداشته ام.
(انبیا ۸۷)
_و مرا به مبارزه طلبیدی و چنان متوهم شدی که گمان بردی خودت بر همه چیز قدرت داری.
(یونس ۲۴)
و این در حالی بود که حتی مگسی را نمی توانستی و نمی توانی بیافرینی! و اگر مگسی از تو چیزی بگیرد نمی توانی از او پس بگیری!
(حج ۷۳)
_پس چون مشکلات از بالا و پایین آمدند و چشم هایت از وحشت فرو رفتند وتمام وجودت لرزید چه لرزشی، گفتم کمک هایم در راه است و چشم دوختم ببینم که باورم می کنی اما به من شک داشتی چه شک هایی.
(احزاب ۱۰)
_تا زمین با آن فراخی بر تو تنگ آمد پس حتی از خودت هم به تنگ آمدی و یقین کردی که هیچ پناهی جز من نداری، پس من به سوی تو بازگشتم تا تو نیز به سوی من بازگردی ، که من مهربان ترینم در بازگشتن.
(توبه ۱۱۸)
_وقتی در تاریکی ها مرا به زاری خواندی که اگر تو را برهانم با من می‌مانی، تو را از اندوه رهانیدم اما باز مرا با دیگری در عشقت شریک کردی.
(انعام ۶۳-۶۴)
_این عادت دیرینه ات بوده است، هرگاه که خوشحالت کردم از من روی گردانیدی و رویت را آن طرفی کردی و هروقت سختی به تو رسید از من ناامید شده‌ای.
(اسرا ۸۳)
_آیا من برنداشتم از دوشت باری که می شکست پشتت را؟؟؟ (سوره شرح ۲-۳)
_غیر از من که برایت خدایی کرده است ؟
(اعراف ۵۹)
_پس کجا می روی؟!
(تکویر۲۶)
