هیچ معنویتی در من نمانده‌است، نیمچه ایمانم آخرین سوسوهایش را میزند. چسبیده‌ام به خاک، به زمین و از آسمان دورم، خیلی دور.
و تو این را میدانی عزیز من، خوب میدانی و پیش از آنکه کار از کار بگذرد، قدر را می‌رسانی و آسمانت را آن‌قدر پایین می‌آوری که منِ کوتاه‌ترین را در آغوش بگیرد.
۰۵:۰۵
درمن مانده است
یه مدت چقدر خدا رو صدا زدم
الان نمیدونم وجود داره یا نه🙂
فرقی هم نمیکنه البته
۵:۱۰
برای من امشب یه نشونه فرستاد
تو تمام عمرم به اندازه ی امسال این حس حالی رو که داری نداشتم
یعنی با تک تک سلولام و با اطمینان می‌گفت دیگه باوری ندارم
این سخت ترین قسمت درماندگیم بود
چون بزرگ ترین باور زندگیمو از دست دادم با خودم می جنگیدم
اما امشب ...
من حتی اراده نکردم سر سجاده باشم و یا دعایی بخونم ولی او به من نشون داد که بهم نزدیکه
💐
