فکر میکنم تو کل دنیا فقط شوهر من اینطوریه

به هر قیمتی اجازه نمیدم آینده بچم مثل اون باشه یک بار بهش گفتم تو پدرمادرت جفتشون مشکل داشتن ولی شانس این بچه منم این چرخه معیوب رو قطع میکنم اجازه نمیدم پسر منو بچه های پسرم مثل شماها بشن باور کن تمام انگیزه من از طلاق همینه وگرنه با این حال روحی که خودم دارم اگر بچم نبود تا سر کوچه ام نمیتونستم برم چه برسه به طلاق 

شاغلم 

تصمیمم جدیه به همسرم هم گفتم اگر بخوای کمکت میکنم یک خونه بگیری وسایل بهت میدم بچینی مستقل بشو تو خونت نون خالی بخور ولی به اون خونه برنگرد ولی میگه نمیتونم من آدم تنهایی زندگی کردن نیستم 

فکر کن یک آدم که درآمد داره شغل داره بدنش سالمه پدرمادرش با عزت نفس و اعتماد به نفسش چه کاری کردن که فکر میکنه حتما یکی باید باشه تا این زنده بمونه 

بله دقیقا مشاورم همینو گفت که درمانش زمان میبره و تا حدودی میتونه عادی بشه 

بهم نیاز داره از اول هم برای همین براش زن گرفتن چون تا آخر عمر نمیتونستن کمار خودشون نگهش دارن و ترجیح دادن یکیو بدبخت کنن از همون روزها اول هم پدرشون خیلی ریز و زیر پوستی میگفت بایداینو راه ببری 

حالا خیلی پررو ام شدن مثلا چند سال قبل که باهاشون حرف میزدم گفتم تمام کارها رو دوش منه چه کار خونه چه بیرون میگفت خب چه اشکالی داره خیلی قشنگه که زن همه کارارو بکنه اون میخواد تو مستقل باشی میخواد یک زن قوی از تو بسازه (حرفای پدره دقیقا همه از این جنسه پر از منم منم بدون ذره ای حس شرمندگی و خجالت بدون قبول اشتباهات بدون ارائه راه حل درست فقط قلمبه قلمبه حرف میزد) خداروشکر لااقل با اونا قطع ارتباطم خودشونم میدونن چرا قطع رابطه کردم 

بعد تعطیلات از یک مشاور خوب نوبت گرفتم دقیقا این مورد رو هم میخواستم باهاش مطرح کنم نمیدونم امکانش هست یا نه 

مساله اینه ما تو خونه درسته همسرم انگار وجود نداره اما کاملا آزاد هم نیستیم مثلا من یک فعالیت جدید داشته باشم برم باشگاه سریع هر کاری میکنه تا نرم تا شاد نباشم از شاد بودن من می‌ترسه خودشم یک بار اعتراف کرد که تو اگر مثل روزای اول ازدواجمون شاد باشی و دورو برت شلوغ بشه سریع منو گل میکنی یا توقعت از من میره بالا 

تو خونه الان برای پسرم یک محیط استرس زایی درست شده مثلا شوهرم اغلب تو اتاقه چند باری رفتم تو اتاق دادو بیداد کردم که تمومش کن ازین اتاق بیا بیرون ما ادمیم چرا حرف نمیزنی و... و این خاطره بری برای پسرم شده هر وقت میرم سمت در اتاق میاد مباد بغلم میکنه میگه تروخدا بذار تنها باشه تروخدا دعوا نکنید خیلی تو استرسه هر لحظه منتظره دعوا کنیم 

در مورد مهمون هم اگر همسرم نباشه خیلیا هستن که بتونم دعوتشون کنم مساله اینه هر کس دورو برمون بوده وقتی اومده خونمون و قیافه گرفتن و حرف نزدن شوهرمو دیده دیگه اطراف ما نیومده 

بازم حرف های مشاورم که جدیدا پیداش کردم و وکیل که گفتن بعد تعطیلات بیا خیلی میتونه روی تصمیمم تاثیر بذاره 

عزیزم این چه حرفیه همه جا خوب و بد پیدا میشه گلم لر ها آدم های فوق العاده خوبی هستن قطعا توشون آدم بد هم هست مثل همه جای دیگه 

لطفا خیلی روی روابطش نامزدت با خانوادش دقت کن خیلی چیزا دستگیرت میشه 

ای کاش پسرم نبود و این وسط اینقدر آسیب نمی‌دید اونوفت تمان زندگیمو وقف خوب شدن همسرم میکردم به عنوان یک انسان اگر میتونستم یک انسان دیگه رو به زندگی برگردونم این میشد رسالت من تو کل عمرم و همین برام کافی بود مساله اینه که من الان واقعا یا باید پسرم را رو رها کنم بیوفتم دنبال همسرم یا پسرم رو نجات بدم همسرمو رها کنم یعنی وجود این دو تا کنار هم برای من شده یک چیز محال حتی اگر همسرم قبول کنه که بیماری روحی داره نه جسمی باز هم میشه کمکش کرد میشد بره و درمان بشه اما قدرت تحلیلش رو از دست داده برای کارهایش دلایل احمقانه میاره و قبول نمیکنه ذهنش بیماره منم حس میکنم بیشتر ازین بمونم بچه نابود میشه نمیدونم کار درست چیه ولی از مشاوره خوبی وقت گرفتم ببینم اون چی میگه