خلاصه پدر شوهرم چند شب پیش اومد خونه ما و دعوا و داستان
با اینکه کلی احترام گذاشته بودم زد ظرفای شام رو شکوند 😑
شوهرم پس فردا خونست
اگر بهش بگم، رابطشون برای همیشه خراب میشه و اگر نگم، رابطشون حفظ میشه
خودم تو ذهنمه به شوهرم نگم تا رابطه پدر فرزندی رو خراب نکنم ولی واقعا ادم سالمی نیست پدرشوهرم و ترسی که به جون من انداخت خیلی زیاد بود
خلاصه موندم کمکم کنید
من بودم میگفتم
چرا اینکارو کرد
بگو ....
به نظرم بگو جلوی اینطور رفتارا نباید سکوت کرد
اگر نگم پدر شوهرم فکر میکنه ازش ترسیدم
شاید بهش زنگ بزنم بگم که اگر چیزی نمیگم برای اینه پسرت رو ازت جدا نکنم …
من بودم میگفتم
چقد بیشعوره
من اگه احساس امنیت و آرامشم بعد از این بدونم تو خطره حتما مطرح میکنم با همسرم
اینا اخرم اگر از هم ناراحت بشن بازم خوب میشن باهم ب نظرم ب شوهرت بفهمونه ولی دعواشون نتدازن ک فردا بده نشی
بنظرم باید بگی
شما ی زن بشدت ساده ای ک تو دارو دسته گرگاس. دوبه هم زنی ینی دولا پهنا بگی و یکاری کنی میونشون خراب شه.تو الان فقط میخوای واقعیت بگی
ب نظرم نباید از همسرت مخفی کنی
خیالش راحت میشه نگی، دفعه بعد بیاد بزنه ی بلایی سرت بیاره چی؟
من باشم میگم و نیتمم با خدا خالص میکنم
میگم خدا جون قصدم د بهم زنی نیست ولی باید با همسرم در میون بزارم تا امنیت روانی و غیره ی خانوادمو حفظ کنم ..خودت کمک کن اونجا به صلاحه کل خانوادس پیش بره
اینجور وقتها همیشه ذهنم میگه بزرگواری کن و ببخش تا کینه و کدورتها از بین بره و مهربانی جاش رو بگیره.
دلم میگه همه ش رو بگو. چندتا هم بذار روش. بذار دلت خنک شه.
اغلب هم دلم پیروز میشه متاسفانه
هیچوقت نمیتونم حتی ژست بزرگواری بگیرم. چه برسه بخوام واقعا بزرگواری کنم.
در نهایت یه بی اعصاب جیغ جیغو هستم.
