سلام سلام مخصوص به همه ی مامانایی که مثل من تجربه سقط جگر گوشه شون رو دارن، من 3-4 ساعت نمیشه از بیمارستان اومدم و میخوام خاطره این تجربه رو بگم حدود 3 ماه پیش، به شدت گلوم درد گرفت و خوب نمیشد، توضیحاتش مفصله که به خاطر فقر پزشکی شهر ما، تا رفت آزمایشات من آماده بشه و بیماری تشخیص داده شه، 15 روز طول کشید. تیروئیدیت داشتم، التهاب غده تیروئید که رفتم مرکز استانمون (سمنان) پیش یک فوق تخصص غدد و برام یک کورتون با دوز بالا (25) تجویز کرد. روند درمان هم اینطور بود که باید مثلا یک هفته دوز 25 میخوردم، بعد دوز رو کم میکردم و هرموقع درد داشتم به دوز قبل برمیگشتم. خلاصه من دوز رو به 10 رسونده بودم و البته چندماهی بود که برای بارداری اقدام میکردیم اما بی نتیجه بود، از اونجایی که دختر اولم رو خدا همون ماه اول اقدام و بدون هیچ دردسری بهمون بخشیده بود، فکر میکردیم دیگه حالا حالاها بچه دار نمیشیم و جلوگیری نداشتیم! بعد از کم کردن دوز کورتون، یکدفعه درد گلوم زیاد شد، دوزهای قبلی اثر نکرد که هیچ، برگشتم به همون دوز 25! ولی باز هم تقریبا نصف روز درد داشتم. آزمایش دادم و تا جواب آزمایش تیروئیدم آماده شه و ببرم سمنان، شک کردم و بیبی چک گذاشتم. مثبت شد!!! هنوز 8 روز تا پریودم مونده بود و بیبی مثبت شد. فرداش آزمایش رفتم و مثبت شد. مونده بودم با این قرص ها و بارداری چه کنم! دکتر سمنانم گفته بود که این کورتون از جفت عبور نمیکنه اما فکر و خیال... بعد از چندتا دکتر که شهر خودمون رفتم و استرس فراوونی که بهم دادن و حرفهای متفاوتی که میزدن، دکتر سمنان گفت که مشکلی نداره و میتونم حتی دوز بالاتر دارو رو مصرف کنم! یه متخصص زنان هم رفتم که اون هم گفت مشکلی ندارم خلاصه بارداری با ویار وحشتناک من شروع شد و تا هفته 9 رسیدم، صدای قلب جنین هم هفته 7 شنیدم. 9 هفته و 4 روز لکه بینی افتادم. چون سر دخترم هم لکه بینی داشتم خیلی نگران نشدم، دکترم اون روز جواب نداد و مجبور شدم برم بیمارستان و اونجا برام شیاف پروژسترون تجویز شد. اون روز چهارشنبه بود و من تا شنبه شیاف استفاده کردم و استراحت بودم. شنبه پیش دکترم رفتم گفت سونو برات می‌نویسم که ببینم لخته ای پشت جفت نباشه. سونوگرافی صدای قلب رو برام نگذاشت و بهم گفت که جواب سونو رو همین الان پیش دکتر ببرم. خوب! من هم بردم و تا وقتی منشی بخواد جواب سونو رو ببره داخل مطب، توی اینترنت سرچ کردم و فهمیدم سقط فراموش شده دارم! همون روزهای اول از خدا خواسته بودم که اگه قراره بچه مشکلی داشته باشه، قبل از دنیا اومدنش ازم بگیرتش. حالا هم راضی بودم به رضای خدا و مطمئن بودم که خدا خیلی دوستم داره که نی نیمو گرفته. روزی که نی نیم قلبش ایستاد، شنبه بود و من تا پنج شنبه صبر کردم و داروهای گیاهی خوردم اما اثری نداشت. پنج شنبه صبح دخترم 2 سال و 8 ماهه ام رو حموم بردم و با هزار نوازش گذاشتمش پیش مادرشوهرم. بیمارستان بستری شدم و قرص واژینال تزریق کردن. بعد از 5-6 ساعت درد های خیلی کم در حد پریود شروع شد و خونریزی افتادم. به ماماها خبر دادم که خونریزی افتادم و یه قرص دیگه تزریق کردن به همراه آمپول فشار. بعد از تزریق قرص، تا یک ساعت نباید بلند شیم. همونجور که دراز کشیده بودم احساس کردم یه چیزی از شکمم کنده شد، یه حسی مثل پاره شدن کیسه آب بود. اما یک ساعت نگذشته بود و من نمیتونستم برم دستشویی. ماماها گفته بودن که روی فرنگی نشینم و کنار چاه حموم کارم رو انجام بدم تا بتونن بافتهای خارج شده رو ببینن و جمع کنن. دستشویی که رفتم جنین و مقداری چیز دیگه دفع شد. ماماها هم تایید کردن و گفتن هنوز هم باید دفع داشته باشی همه اش خارج نشده. وقتی برگشتم روی تخت، بی اختیار گریه کردم، با اینکه اینهمه صبر داشتم و دارم و مطمئنم که خدا به مصلحتش این بچه رو ازم گرفت، باز هم گریه کردم واسه نی نیم، واسه نی نی کوچولویی که واسه من بود و حالا رفته بود توی یک ظرف آزمایشگاهی... یکی دو ساعت بعد یه چیز خیلی بزرگتر خارج شد، این یکی جفت بود. این هم بگم که قبل از اینکه دستشویی برم فقط زیر دلم درد می‌گرفت مثل درد پریود، اما موقع دفع هیچ دردی نبود، هیچی یکبار دیگه هم یه دفع کوچیک دیگه و تموم شد. باز هم وقتی تنها شدم گریه کردم، خیلی زیاد امیدوارم هیچ کس تجربه سقط نداشته باشه و اگه خدای نکرده مجبور به اینکار شد، خدا صبر بده و تحملش برده بالا و راضی باشه به رضای خدا و اینکه سقط توی هفته 10 که من بودم ااصلا درد نداره و مثل من قبلش از دردش نترسین قراره فردا برم سونو که چیزی نمونده باشه، دعا کنین کارم به کورتاژ نکشه برای همه تون از خدا نی نی های سالم و صالح میخوام
به خدا توکل کن ... کفایت می کند
