توخیلی مساعل بی عدالتی و ظلم هست ولی الان چیزی ک بیشتر از همه منو آزار میده سهمیه ایثارگری و جانبازیه...
من کلی تلاش کردم درس خوندم ک اتاق عمل قبول بشم الان سال دوم دانشجوییمه توکلاسمون ۱۵ نفریم
۴ نفرمون رو میدونم ک باسهمیه ایثارگری قبول شدن
و این واقعا ظلمههه اونقدرررم سهمیه تاثیر داره ک مثلا یکی رتبه واقعیش ب بهداشت میخوره ولی باسهمیه میاد اتاق عمل یا مثلا هستن بچه هایی ک با رتبه واقعیشون پرستاری قبول میشن ولی باسهمیه میرن سرکلاش پزشکی میشینن!!!!!!
و زیادم هستن از این بچه های سهمیه ای دروغه ک میگن جنگ برا ۴۰ سال پیش بود الان ک تعداد سهمیه دار ها خیلی کم هستن .... دروغههههه چون حتی مثلا طرف باباش ۶ ماه رفته جنگ سالمم برگشته ولی سهمیه ایثارگری میگیره
حالا اگه کنکور عادلانه بود من قطعا الان رشتم اتاق عمل نبود ورشته بهتری قبول میشدم ولی رشته های بهتررو بچه های سهمیه ای رفتن...
و دوما الانم بااین همه تلاش و کاراموزی های سنگین تهش همون اتاق عملیایی ک باسهمیه قبول شدن میرن استخدام میشن و من باز عقب میمونم اینم بماند ک امسال با دیپلم انسانی بدون کنکور کاردانی اتاق عمل میگیرن تازه اونم تعهدی ک باید ۲۱ سال برن بیمارستان دولتی کار کنن و شرایطشون از من بهتره میدونن ک شغل دارن
حالا ب جز بیمارستان دولتی میمونه بیمارستان خصوصی و کیلینک ها ک اونجا هم اصلا ارزش نداره برم چون الان توبیمارستان دولتی حقوق ما تقریبا ۱۲ تومنه درکنارش عیدی و پاداش و تعرفه و....دارن
ولی تو بیمارستان های خصوصی علاوه براینکه چندبرابر کار میکشن تازه حقوق کارگری میدن ینی ماهی ۷ یا ۸ تومن بدون مزایا
و شغل ما واقعا سخته باید ساعت ها سرپا بایستیم جونمون درخطره چون ممکنه خدای نکرده مثلاخون بیمار بپاشه توچشم دکتر یا پرستارا حالا اگه بیمار ایدز یا هپاتیت و اونواع بیماری های ویروسی ک راه انتقالشون ایدزه داشته باشه احتمالش هست ب پرستار منتقل بشه و کل زندگیشو نابود کنه
یا مثلا اشعه هایی ک میخوریم
کلی از نظرروانی اذیت میشیم و کلی سختی ک واقعا اگه توشرایطش نباشی سخته درک کنی
حالا باهمه ی ایناشانس استخدامیم واقعا کمع باید کلییی تلاش کنم تاشاید ازمون استخدامی قبول بشم برعکس سهمیه ای ها تازه یه چیز جالب تر اینه ک سمهیه ای ها براشون اخراج معنا نداره و اصلا اخراجشون نمیکنن حالا هرغلطی ک میخان بکنن هرچقدرم کوتاهی کنن تو وظیفشون اخراج نمیشن
گاهی میگم من هیچی بااینده من بازی میکنن ولی چرا باجون آدما بازی میکنن چرا افرادی ک تواناییش رو دارن و واقعا حقشونه بهشون کارنمیدن اون بیمار چه گناهی کرده ک یه دکتر یا پرستاری ک باسهمیه اومده و توانایی و شایستگی کافی رو نداره بیاد بالاسرش....
خیلیییی دلم پره و دارم ناامید میشم از آینده دارم ب چشم میبینم بچه هایی رو ک باسهمیه اومدن رشته بهداشت ک بازار کارش خیلی کم تر از اتاق عمله ولی بااعتماد ب نفس میگن من میخام شاغل بشم چون خیالشون راحته ک بعد طرحشون استخدامیشون راحته ولی منی ک اتاق عملیم بادوران تحصیل واقعا سخخخت تر و کاراموزی های سنگین اما اینقدر ناامیدم کردن ب اینده اونقدر ک همش پای سهمیه ای ها وسطه
فقط نگین ک اونا باباهاشون از جونشون گذشتن و فلان چون میگم این راه جبرانش نیست ک بااینده امثال من و جون بیمارا بازی کنن یه جور دیگه باپول جبران کنن
