من بعد پسرم خیلی احساسی تر شدم ،اصلا دست خودم نیست این صحنه های زلزله ترکیه که و کلیپ ها که توی اینستا و.. میاد و گاه و بی گاه میبینم ،اصلا حالم خوب نیست التماس هایی که میکنن و خصوصا بچه ها
کلا همینم😭یهو همه چی خوبه بچه ام خوراکی خوب داره ولباس و تفریح .. کلا هرچی!یهو یاد کسی می افتم که شرمنده بجه ست!
خلاصه که بیشتر وقتها همه چی زهر مار میشه
ایتم بگم در حد توان سعی میکنم به بقیه کمک کنم اما دست خودم نیست اصلا تصویر ها از ذهنم نمیره
راه حل شوهرم اینه که نگاه نکن نیست کلا میگه دور شو از هر چی اما خوب هست دیگه منم نبینم
یادت باش خدا هست و تو خدای کسی نیستی
خب از دست ماها کاری برنمیاد .
من نگاه نمیکنم چون تحمل ندارم .
اگه کاری بود انجام میدادم من و راحت میشدم . اما دست من نیست
وای نگوووو که من کلا انرژیم گرفته میشه و نمیتونم زندگی کنم.همش غصه
منم عینه تو تصور اینکه بچه هام زیر آوار باشن ب جنون میرسوندم ولی بعدش سریع ذهنم ب جای دیگه میدم و توکل میکنم ب خدا
همیشه بزرگترین غصه ام اینه بچه ها محل تولدشدنو انتخاب نمی کنن از محرومیت بچه ها خیلی دلم میگیره میخوام دق کنم😔
منم همینطورم سعی میکنم اخبار بدو دنبال نکنم چون واقعا میشینم گریه میکنم خیلی حالمو بد میکنه
