مادر و خواهر و خیلی دیگه رو شناختم و فاصلمو باهاشون حفظ کردم،محبت بیجا و زیاد نمیکنم،بیشتر از اونکه احترام ببینم احترام نمیذارم،اونقدر براشون زیادی نیستم که توقعشون بالا بره.....خیلی راحت شدم خیلی......
خداروشکر آخر عقل بهم دادی....
👏
این یعنی بلوغ فکری ...تبریک میگم
این خیلی خوبه . ولی درمورد مادر یه جور دیگه باش لطفا .
دیگه اولویتم خودمم بعدش همسر و بچم....دیگه احترام به شوهر گذاشتن و بالا بردن اون برعکس قدیم اولویت منه.....
یه زمانی خیلی زیادی محبت کردم به بعضیا شد وظیفه....
از یجا دیدم اون فرشته ی مهربون شدم که دارن از مهربونیش استفاده میکنن اما خودشو نمیبینن......
من از همه ی بی لیاقتا فاصله میگیرم تا کمبودم احساس بشه....
منم یکی دو ساله به این حقیقت رسیدم که از آدما نباید بیشتر از چیزی که باید انتظار داشته باشم شاید اونا میخوان از ۱۰۰ درصد خودشون ۳۰ درصد رو به من اختصاص بدن عیبی هم نداره اگرم من از روی لطفو محبتم میخوام ۱۰۰ درصدمو بذارم یا نباید توقع جبران ازشون داشته باشم و این حقیقتو بپذیرم اونا این طوری ان و از اون آدم دلگیر نباشم.یا اینکه به اندازه لازم براشون باشم که آزار نبینم. منتظر جبران از کسی هم نمونم چون ممکنه همین انتظار حال آدمو بد کنه.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
54 ثانیه پیش
56 ثانیه پیش
56 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
