داداشم از مدرسه اومد گرسنه بود گریه کرد عصابم خورد شد😭

مادر بزرگ منم اینجور بود بابام و عموهام میگن همش حلوا درست میکردیم می خوردیم خواهر هم نداشتن ک کاری بکنه براشون

عزیزم وابستگی به همسر اصلا خوب نیست روی کوچیکترین رفتارهاش حساس میشی همش ترس ازدست دادنش رو داری سعی کن دلبسته اش باشی وابستگی ودلبستگی باهم فرق داره دلبسته یعنی دوستش داری ولی به اون حق آزدای واستقلال میدی زندگی بادلبستگی شیرینه وپرازآرامشه اما وابستگی انتظار وتوقع و....طرفت نمیتونه صددرصد مطابق انتظارات تو رفتارکنه  وسرکوب میشی،شکاک،حساس میشی وممکنه باعث آزاروشکست هم بشید 

به چشم دیدم همچین ماجرایی تو آینده خیلی هم وضعشون بهتره

همین برادرت بزرگ میشه بهترین پسر میشه واسه مادرت.دستشم میبوسه

ببین کی بهت گفتم

میشه تاپیک آخرمو گزارش بزنید؟ خیلی مهمه لطفاا براتون صلوات میفرستم

ببخشید ولی حس میکنم بابات اگه یکم سفت تر میگرفت الان خانومش اینقد پشتش پهن تنبلی و خواب نبود   خیلی سخته خدایی مگه آدم زن میگیره که بخوابه براش

ببخشید .

باهاش صحبت کن عزیزم،اینجوری ک نمیشه،بابات و داداشت گنادارن،خودتم درس داری اخه

مادرت چند سااشه؟

عزیزم تو خودت برنامه هاتو ی جوری بچین ک خودت آشپزی کنی مامانتو ولش کن

دقیقا مادرشوهرمن😐

عمیقا درکت می‌کنم و برات غم‌گین شدم. مامان منم ۹ ساله همین‌طوریه با این حال پدرم عمیقاً دوستش داره. من هم مثل تو ۱۹ سالمه اما تک‌ فرزندم و فقط به خاطر پدرم دارم این خونه رو تحمل می‌کنم می‌خواستم برای دانشگاه برم شهر دیگه اما تهران موندم و همین‌جا دانشگاه می‌رم چون اگه من نباشم بابام بنده‌ی خدا از سرکار میاد هیچ‌کس نیست براش یک غذای گرم و چایی بذاره. مامان من بد دهن و پرخاشگر هم هست دنبال یک بهانه‌ست به ما فوحش بده همیشه باید مراقب حرکات و حرف زدنمون باشیم تا مادرم بد برداشت نکنه و خونه رو روی سرش نذاره. تحت نظر روان‌پزشک هم هست اما به زور میره. کمر پدر منم خم شده و براش غم‌گینم خودم هم منتال هلثم رو از دست دادم. وقتی ۹ سالم بود همیشه جن*ده خطابم می‌کرد یک بار می‌خواستم مثل خودش آرایش کنم و لاک بزنم متوجه شد و ۱ ساعت با سیم شارژر من رو زد=) از ۱۰ سالگی تصمیم گرفتم دختر نباشم تا دیگه هرزه خطاب نشم. همیشه موهام رو از ته می‌زدم فقط لباس های پسرونه می‌پوشیدم، الان هم همین‌طوریم، هرجا می‌رم با پسر یا ترنس اشتباه می‌گیرنم هیچ کار دخترانه‌ای بلد نیستم اصلا نمی‌دونم چطوری آرایش می‌کنن؛ همه ی این آسیب هارو درصورتی بهم زد که خودش هر روز تو لوازم آرایشی ها بود و آرایشگاه، هر روز یک لباس یک رنگ مو اما اگر من می‌کردم می‌شدم هرزه. ۵ سال پارتنر داشت و خیانت می‌کرد با ماشین‌های خارجی که پدرم براش می‌گرفت با پسره بیرون می‌رفت طرف به بدترین شکل ممکن ترکش کرد، یک شب مامانم مست برگشت خونه و همه چیز رو بهم گفت، خداروشکر پدرم نبود و هیچ‌وقت این موضوع رو متوجه نشد. هر وقت از مدرسه برمی‌گشتم در رو که بازمی‌کردم اول روی گاز رو نگاه می‌کردم می‌دیدم غذا نداریم دوباره… همیشه غذای حاضری می‌خوردیم.

من که دیگه نا امید شدم… یک روزهایی می‌خوام اول اون رو بعد خودم رو بکشم تا پدرم راحت بشه اما مگه می‌تونم؟

همچین دهنت رو پر میکنی و از تحصیلات و هنرات حرف میزنی آدم فکر میکنه صبح تاشب فقط دستت بنده تحصیل و هنراته🤣

شما یا که با توجه به این که دو روزه سایتی و دو صفحه تاپیک زدی و چند صدتا پست گذاشتی یا تو سایت پلاسی و یا داری فیلم ترکی تحلیل و بررسی میکنی.😏

اا  به نظرم به شدت داری از فانتزیهای ذهنت میگی ، چون طرز صحبتت اصلا یه یک خانم متشخص و تحصیلکرده نمیخوره.

مخصوصا اون قسمی که حسودا نتونستن خوشبختیت رو ببینن😒

دقیقا حرفتون طلاس نمیگم من خوبم ولی خدایی باعشق کارمیکنم هرکی میپرسه چراخسته نمیشی باخنده میگم باعشق غذامیپزم و کارای خونه روانجام میدم هیچوقتم نشده لباسم نامرتب باشه شام میپزم بعد لباس مرتب میپوشم آرایش میکنم تا شوهرم بیاد

تواین 22سال هم باخودم نگفتم مگه من برده یاخدمتکارم که همش کارکنم

ناراحت نشی اما مامانت کس دیگه ای رو نمیخواد ؟انگار این زمدگیو دوست نداره

تا الان بهترین نظر بود 

حال و روز شمارو من از بچگی داشتم و چقد زجر کشیدم،سه تا خاهریم ،مادرم سلیقه خونه داری و زندگی نداشت،حالا خونواده پدرم همه تمیز و کدبانو،من دبستان بودم لباسهامونو با دست میشستم ،دستهام کوچیک بود،مادرم بفکر لباس و تیپ خودش بود و با خانواده خودش سرگرم،پدرم عصبی و سختگیر و چقدر ک از ما کار کشیدن حتی مهمون داریها،همیشه حسرت اونایی رو خوردم که یک مادر توانا و زرنگ داشتن.....